به گزارش خبرنگار مهر، حجت الاسلام والمسلمین انصاریان استاد حوزه علمیه در مسجد طالقانی گفت: کلمه مال یا لغت ثروت یا متاع دنیا در آیات متعددی از قرآن کریم به‌کار رفته است. ثروت در نگاه الهی، ضرورتی برای سامان بخشیدن به زندگی انسان‌هاست. حذف دنیا از حیات بشر، رفتاری نامشروع است، چنان‌که حذف آخرت نیز غیرمشروع به‌شمار می‌آید. پروردگار متعال می‌خواهد بندگانش هم دنیایی آباد و متعادل و هم آخرتی روشن و سرافراز داشته باشند.
وی افزود: مراد از آبادانی دنیا، رفاه اشرافی یا کاخ‌سازی نیست؛ بلکه آن است که مؤمن، زندگی پاک و حلالی داشته باشد، به‌گونه‌ای که رفاه لازم برای او و خانواده‌اش فراهم شود و در تنگناهای معیشتی، ناچار نباشد دست نیاز پیش دیگران دراز کند. به همین ترتیب، آبادانی آخرت نیز بر سه پایه ایمان، عمل صالح و اخلاق نیک استوار است. نکته شایسته توجه آن است که بهره‌گیری شایسته از مال و ثروت، خود در زمره عمل صالح قرار می‌گیرد.
انصاریان با استناد به روایتی از پیامبر اکرم گفت: پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در حدیثی می‌فرمایند لَیسَ مِنّا مَن تَرَکَ الدُّنیا لِلآخِرَةِ، و لَیسَ مِنّا مَن تَرَکَ الآخِرَةَ لِلدُّنیا یعنی از ما نیست کسی که دنیا را به‌خاطر آخرت ترک کند، و از ما نیست کسی که آخرت را فدای دنیا سازد. بر پایه این حدیث، نه رهبانیت افراطیِ مسیحی و نه اخلاق قارونی و دنیاپرستی مورد پذیرش قرآن است. هر دو انحراف‌اند. راه دین، مسیر تعادل است؛ تعادل میان نیازهای جسم و روح، میان بهره‌وری از دنیا و تلاش برای آخرت است.
این استاد حوزه علمیه اضافه کرد: در روزگاران کهن، برخی از پیروان مسیح (ع) خانه و شهر خود را ترک می‌کردند، به دل کوه‌ها یا بناهای گلی پناه می‌بردند و گمان می‌کردند با کناره‌گیری از زندگی اجتماعی و ترک لذت‌های حلال می‌توانند به قرب الهی دست یابند. اسلام این شیوه را مردود می‌داند، همان‌گونه که شیوه قارونی حرص و تکاثر را نکوهش می‌کند.
وی افزود: در زمان پیامبر (ص)، سه نفر تصمیماتی گرفتند، هرچند هنوز عملی نکرده بودند اما تصمیم خود را جدی گرفته بودند. یکی از آنان گفت: از این پس تمام روزهای عمرم را روزه می‌گیرم تا به خدا نزدیک‌تر شوم. دومی گفت: از امشب تا پایان عمر، شب‌ها را نمی‌خوابم و همه را در عبادت می‌گذرانم. سومی نیز اعلام کرد که با وجود داشتن همسر، برای همیشه از معاشرت با او خودداری خواهد کرد و هرگونه لذت حلال را بر خویش حرام می‌کند؛ به گمان آن‌که این کار موجب صفای روح و پاکی بیشتر است.
انصاریان ادامه داد: وقتی پیامبر خدا از این تصمیم‌ها آگاه شد، به بلال دستور داد مردم را گردهم آورد. ایشان همیشه توجه داشت که این‌گونه اجتماعات در ساعت‌هایی برگزار شود که به معیشت مردم لطمه نرسد. وقتی مردم جمع شدند، پیامبر اکرم (ص) بی‌آن‌که نامی از سه نفر بیاورد، بر منبر رفت و فرمود: روزه‌داری دائم قانون دین من نیست؛ بیداری بی‌وقفه شب قانون دین خدا نیست؛ و سرکوب غریزه حلال، از دین خدا نیست. من خود، بسیاری از روزها را غیر از ایام خاص روزه نیستم، در شب تنها بخشی اندک را برای عبادت بیدار می‌مانم، زیرا خداوند فرموده است اندکی از شب را برای پرستش برخیز. بی‌خوابی تمام شب‌ها برای بدن زیان‌آور است؛ عبادتی که انسان را از پا درآورد، نه عبادت که نادانی است.
این استاد حوزه علمیه در ادامه تصریح کرد: حضرت سپس فرمود: چه کسی به شما گفته است که پاکی در رنج و محرومیت است؟ چه کسی به شما اجازه داده زینت‌ها و لذت‌های پاکی را که خداوند برای بندگانش آفریده بر خود حرام کنید؟ در پایان، پیامبر آیه‌ای را تلاوت کردند تا اصل حکم را روشن سازند. ما کان لمؤمنٍ و لا مؤمنةٍ اذا قضی الله و رسوله امراً أن یکون لهم الخیرة من امرهم. یعنی، هیچ مرد و زن مؤمنی اختیار ندارد که در برابر حکم خدا و پیامبرش برای خود راهی دیگر برگزیند. پیام نهایی این روایت چنین است که در قلمرو دین، حکم و تصمیم‌گیری تنها در اختیار خداوند است و انسان مجاز نیست با برداشت‌های شخصی، حدود الهی را پیش یا پس ببرد.
انصاریان ادامه داد: یعنی هیچ مرد و زن باایمانی حق ندارد هنگامی که خدا و رسولش فرمانی صادر کردند، برای خود در برابر آن اختیاری قائل شود
شیخ حسین انصاریان با بیان اینکه در سراسر قرآن دو صفت حلال و حرام برای ثروت ذکر شده است ابراز کرد: زحمت کشیدن برای کسب ثروت حلال عبادت محسوب می‌شود. پیامبر اکرم (ص) می‌فرمایند: عبادت در دین من هفتاد جز است که شصت‌ونه جز آن در کسب حلال است و تنها یک جز آن به واجباتی چون نماز، روزه، زکات و حج اختصاص دارد. این روایت برای آن است که حقوق مردم پایمال نشود، کسی که حق دیگری را نخورد، اختلاس صورت نگیرد و اموال عمومی غارت نشود. تأکید فراوان بر کسب حلال برای صیانت از حقوق مالی ملت شده است.
وی افزود: متأسفانه برخی دین داران خیال می‌کنند دین فقط نماز و روزه است. دین، امری فطری، عقلی، علمی، فلسفی، محبتی و عشقی است و عمل نکردن به آن ضرر دارد تا زمانی که رضاخان بی حجابی را به کشور نیاورده بود آمار طلاق صفر بود آمار روابط نامشروع صفر بود اما امروز آمار طلاق در کشور جز رده‌های اول جهان است. اگر خداوند می‌فرماید: زیبایی خود را حفظ کنید، این فرمان به نفع و خیر زنان و مردان است تا جامعه از آسیب‌های اخلاقی در امان بماند.
