زهرا ترابی؛ تحلیل بازار: ابراهیم جمیلی رییس اتاق مشترک ایران وهند درباره جذب سرمایه گذار گفت: در سال‌های اخیر میزان جذب سرمایه‌گذاری در کشور، چه داخلی و چه خارجی، به شکل محسوسی کاهش یافته است. سرمایه‌گذاری، بدون برنامه ممکن نیست. ما در اسناد رسمی مثل برنامه هفتم توسعه اهدافی برای بخش‌های مختلف از جمله صنعت، معدن، پتروشیمی، کشاورزی و نفت تعیین کرده‌ایم. اما این اهداف تا زمانی که فضای جذابی برای سرمایه‌گذار ایجاد نشود، فقط روی کاغذ باقی می‌مانند.
ما شاهد فرار سرمایه هستیم چون امنیت سرمایه‌گذاری را فقط با برخورد قانونی تعریف کرده‌ایم، نه با حمایت قانونی
افراد در ترکیه و دوبی سرمایه گذاری می کنند
او می‌گوید: وقتی افراد سرمایه خود را به ترکیه یا دوبی منتقل می‌کنند، به این معناست که احساس می‌کنند در آن کشورها امنیت اقتصادی بیشتری وجود دارد و سودشان بیشتر تضمین می‌شود. ما شاهد فرار سرمایه هستیم چون امنیت سرمایه‌گذاری را فقط با برخورد قانونی تعریف کرده‌ایم، نه با حمایت قانونی.
این کارشناس ادامه داد: اگر پای صحبت تولیدکنندگان داخلی بنشینید، می‌گویند مشکلات و فشارهای داخلی بیش از هر مانع خارجی است. برای رفع این وضعیت باید مدیرانی را در رأس کار بگذاریم که جرأت تصمیم‌گیری داشته باشند. یکی از مشکلات اساسی ما این است که تصمیم‌ها به‌موقع گرفته نمی‌شود، و حتی اگر گرفته شود، اجرای آن با تأخیر انجام می‌گیرد و همین تعلل خسارت‌بار است.
در ایران بخش خصوصی نه‌تنها با رقبای خارجی، بلکه با بانک‌ها، نهادهای دولتی و شرکت‌های خصولتی هم رقابت نابرابر دارد
رییس اتاق مشترک ایران وهند با اشاره به وضعیت بخش خصوصی گفت: در ایران بخش خصوصی نه‌تنها با رقبای خارجی، بلکه با بانک‌ها، نهادهای دولتی و شرکت‌های خصولتی هم رقابت نابرابر دارد. این یعنی بخش خصوصی در برابر رقیبانی قرار گرفته که هم رانت دارند و هم حمایت‌های حکومتی.
جمیلی معتقد است: برای اصلاح مسیر باید شرکت‌ها و فعالان اقتصادی را رتبه‌بندی کنیم؛ کسانی که درست‌کار و مولد هستند باید از مشوق‌های قانونی برخوردار شوند و کسانی که تخلف می‌کنند با آن‌ها برخورد شود. قانون در کشور وجود دارد، اما اجرای درست و منصفانه‌اش مسئله اصلی است.
راه‌حل واقعی، اعتماد به مدیران کارآمد، حذف مدیران سهمیه‌ای و انتخاب افراد بر اساس شایستگی و کارنامه است
مشکلات با تشکیل کمیته‌ها و کارگروه‌ها حل نمی‌شود
او اظهار کرد: در حال حاضر بهترین زمان برای اصلاح ساختارهاست. بعد از بحران‌ها و ناترازی‌های اقتصادی اخیر، کشور نیازمند تصمیم‌گیری سریع است. تشکیل کمیته‌ها و کارگروه‌ها مشکل را حل نمی‌کند. راه‌حل واقعی، اعتماد به مدیران کارآمد، حذف مدیران سهمیه‌ای و انتخاب افراد بر اساس شایستگی و کارنامه است.
رییس اتاق مشترک ایران و هند درباره روابط اقتصادی ایران و هند نیز توضیح داد: هند امروز، هند ده یا بیست سال پیش نیست. این کشور در سال‌های اخیر تحولات گسترده‌ای را تجربه کرده و حتی در اوج اختلافاتش با آمریکا، توانست با مذاکره بخشی از مشکلاتش را حل کند. این یعنی تعاملات اقتصادی هند با غرب، به‌ویژه آمریکا، در حال گسترش است و رشد اقتصادی‌اش حفظ خواهد شد.
هند امادگی همکاری با ایران را دارد
جمیلی در ادامه تصریح کرد: ایران نیز باید با هند وارد گفت‌وگو و همکاری گسترده‌تر شود. شرکت‌های کوچک و متوسط هندی آمادگی همکاری با ایران را دارند. ما و هند از نظر فرهنگی روابط عمیقی داریم و می‌توانیم در حوزه‌های اقتصادی مکمل هم باشیم، نه رقیب. مثلاً در صنایع دارویی، ایران می‌تواند مواد اولیه را از هند تهیه کند؛ در پتروشیمی، ایران می‌تواند مواد خام موردنیاز هند را تأمین کند و در حوزه کشاورزی هم می‌توانیم کالاهایی مانند چای و برنج، وارد و محصولات خود مثل زعفران، پسته و کیوی را صادر کنیم.
او تأکید کرد: حتی می‌توان از طریق همکاری سه‌جانبه میان ایران، هند و افغانستان، پروژه‌های مشترک اجرا کرد اما متأسفانه در سال‌های اخیر بسیاری از توافق‌نامه‌های مشترک یا کمیسیون‌های اقتصادی دچار تأخیر شده‌اند و دلیل اصلی آن، بی‌نظمی و کندی در دستگاه اجرایی ماست.
وی در پاسخ به این پرسش که آیا هند می‌تواند جایگزین کشورهای اروپایی در روابط اقتصادی ایران شود، خاطرنشان کرد: در اقتصاد نباید به دنبال جایگزینی کشورها باشیم. باید بازارهای جدید خلق کنیم. جهان امروز در حال تغییر نسلی است و نسل جدید مصرف‌کنندگان، سلیقه‌های متفاوتی دارد. ما باید مشتریان تازه‌ای پیدا کنیم، چه در آسیا و چه در اروپا و در عین حال روابط سنتی خود را هم اصلاح کنیم.
