کشاورزی، دامپروری و صنایع غذایی
صنایع غذایی و اقتصاد کشاورزی از ارکان حیاتی هر اقتصاد محسوب میشوند که تأثیر عمیقی بر رفاه اجتماعی، توسعه پایدار و امنیت غذایی جوامع دارند. صنایع غذایی نه تنها به تولید و توزیع مواد غذایی کمک میکنند، بلکه با ایجاد ارزش افزوده از طریق فرآوری و بستهبندی، فرصتهای شغلی گستردهای را فراهم میآورند.
از سوی دیگر، اقتصاد کشاورزی بهینهسازی استفاده از منابع طبیعی، افزایش بهرهوری و تضمین تامین محصولات اولیه برای صنایع غذایی را تضمین میکند. ارتباط متقابل این دو حوزه، پایهای برای رشد اقتصادی مستدام، کاهش فقر و ارتقاء کیفیت زندگی مردم فراهم میسازد. در دنیای امروز که با چالشهای تغییرات اقلیمی، ناپایداری زنجیره تأمین و افزایش جمعیت مواجه هستیم، اهمیت این دو بخش اقتصادی بیش از پیش احساس میشود.

دومین ثبتسفارش برنج در سال جاری امروز دوشنبه ۱۳ مرداد آغاز شد.
بر اساس تفصیل سرشماری عمومی کشاورزی ۱۴۰۳ ، شاهد رشد ۶ درصدی بهرهبرداران کشاورزی بودیم و به صورت نمونه سطح زیرکشت گندم ۲۹ درصد افزایش یافت.
شورایعالی اداری در یکصد و نود و پنجمین جلسه خود به پیشنهاد سازمان اداری و استخدامی کشور اصلاح ساختار جهاد کشاورزی را در یازده ماده تصویب کرد. این مصوبه از سوی معاون اول رئیس جمهور ابلاغ شد.
محمدتقی امانپور، نظریهپرداز حوزه منابع آب کشور، درباره چگونگی صرفهجویی در مصرف آب با توجه به منابع خاک و کودها، توضیحاتی ارائه کرد.
ایزوتوپهای پایدار، بهعنوان نشانگر بیخطر، امکان رهگیری دقیق مسیر تغذیهای آفات را فراهم میآورند تا پژوهشگران، منابع واقعی غذای آنان را در زنجیره غذایی شناسایی کرده و مدیریت هدفمند اتخاذ کنند.
پروژههای فعال آبخیزداری در کوهپایه میتوانند نقطه عطفی در مدیریت منابع آب کشور باشند، اگرچه نیازمند طراحی دقیق هیدرولوژیک، GIS، مشارکت جامعه محلی و نگهداری مستمر است.
برخی رویکردها و عملکردهای غیرفنی، چالشهایی برای سازمان تحقیقات کشاورزی ایجاد کرده که نیازمند اصلاح برخی رویهها و راهبردهاست.
سخنگوی صنعت آب با بیان این که در تهران باید ۲۲ درصد کل مصرف آب تا پایان برنامه هفتم کاهش یابد گفت: مقرر شده است ۴۵ درصد سطح کشت در تهران کاهش یابد.
استفاده از اقدامات بیولوژیک مانند مالچگذاری، پوشش گیاهی دائمی، کشتهای پوششی و نوارهای گیاهی، یکی از مؤثرترین راهکارهای کاهش رواناب سطحی و جلوگیری از فرسایش خاک است.
فلزات سنگین از جمله مهمترین آلایندههای تهدیدکننده سلامت غذایی هستند. فناوری هستهای این امکان را فراهم ساخته تا با استفاده از ایزوتوپهای خاص، مسیر حرکت و جذب این عناصر را در گیاهان ردیابی کنیم.