به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از سایت برلیناله، جشنواره بینالمللی فیلم برلین اعلام کرد ویم وندرس کارگردان، نویسنده و عکاس آلمانی، ریاست هیئت داوران بینالمللی هفتاد و ششمین دوره این جشنواره را بر عهده خواهد داشت.
تریشیا تاتل مدیر برلیناله با توصیف ویم وندرس به عنوان یکی از تأثیرگذارترین صداها در سینمای بینالمللی، درباره او گفت: وی در طول ۶ دهه، فیلمهایی ساخته که ما را با انسانیت و حس شگفتی خود تحت تأثیر قرار داده و به وجد میآورد. کنجکاوی سیریناپذیر و تسلط عمیق او بر زبان فیلم در هر اثرش مشهود است، چه در حال کاوش در استعدادهای سایر هنرمندان باشد و چه در حال روشن کردن مسیر جستجوی ما برای دریافت معنا و ارتباط.
وی همچنین از وی به عنوان یک دانشمند همهچیزدانِ بومی یاد کرد که جشنواره به وجودش افتخار میکند و افزود: بیصبرانه منتظریم ببینیم ویم وندرس، هیئت داوران ما را در انتخاب برندگان خرس طلایی و نقرهای هفتاد و ششمین دوره برلیناله به کجا هدایت میکند.
ویم وندرس هم گفت تا پیش از اینکه تریشیا تاتل از من بخواهد، حتی ذرهای به ذهنم خطور نکرده بود که در زادگاهم رئیس هیئت داوران باشم و بعد متوجه شدم که این یک روش کاملاً جدید برای دیدن فیلمها در برلیناله خواهد بود، برای یک بار هم که شده تک تک فیلمهای بخش مسابقه را تماشا میکنم و با گروهی از افراد باهوش و عاشق سینما، درباره همه آنها بحث خواهم کرد.
وی افزود: تریشیا سپاسگزارم که مرا به این تجربه نادر دعوت کردی…
وندرس با فیلم «روزهای عالی» محصول ۲۰۲۳ نامزدی اسکار را به دست آورد و با مستند سهبعدی «آنسلم» در همان سال که درباره هنرمند آنسلم کیفر ساخته بود، مخاطبان و منتقدان را تحت تأثیر قرار داد.
ویم وندرس از جمله مهمترین نمایندگان سینمای جدید آلمان است و از دهه ۱۹۷۰ حضوری جهانی داشته است. آثار او، چه داستانی و چه مستند، الهامبخش نسلهایی از فیلمسازان بوده و مخاطبان را در سراسر جهان مجذوب خود کرده است. او با فیلمهای اولیهاش مانند «ترس دروازهبان از پنالتی» (۱۹۷۲)، «آلیس در شهرها» (۱۹۷۴)، «پادشاهان جاده» (۱۹۷۶) و «دوست آمریکایی» (۱۹۷۷)، زبان سینمایی جدیدی را شکل داد و تصویر سینمای آلمان را از نو تعریف کرد. سال ۱۹۷۱، او یکی از بنیانگذاران Filmverlag der Autoren، یک نهاد کلیدی برای سینمای نوین آلمان و سال ۲۰۰۳ یکی از اعضای بنیانگذار آکادمی فیلم آلمان بود. ویم وندرس همچنین از بنیانگذاران آکادمی فیلم اروپا است و بیش از ۲ دهه به عنوان رئیس آن خدمت کرد. او با بنیاد خود با عنوان «بنیاد ویم وندرس» متعهد به حمایت از میراث سینما و همچنین نسل بعدی فیلمسازان است.
ویم وندرس با «پاریس، تگزاس» (برنده نخل طلای کن ۱۹۸۴)، فیلم افسانهای برلینی «بالهای آرزو» (۱۹۸۷)، حماسه علمی-تخیلی جاهطلبانه فنی «تا پایان جهان» (۱۹۹۱)، «دور، خیلی نزدیک!» (۱۹۹۳) و مستندی درباره موسیقی با نام «باشگاه اجتماعی بوئنا ویستا» (۱۹۹۹ – جایزه فیلم اروپا برای بهترین مستند و نامزدی اسکار در سال ۲۰۰۰)، نقاط عطفی در سینمای بینالمللی ایجاد کرد. ماجراجویی او در کاوش در بیانهای جدید سینمایی – همانطور که در کارش در فیلمی درباره رقص با عنوان «پینا» دیده میشود – فیلمی که در بخش مسابقه برلیناله ۲۰۱۱ به نمایش درآمد و برنده بهترین مستند در جوایز فیلم آلمان شد – سبک متمایز و کنجکاوی هنری سیریناپذیر او را برجسته میکند.
وندرس مدتهاست که ارتباط نزدیکی با برلیناله دارد؛ علاوه بر فیلم «پینا»، «هتل میلیون دلاری» (فیلم افتتاحیه ۲۰۰۰) و فیلم سهبعدی «همه چیز خوب خواهد شد» (۲۰۱۵)، او آثار متعددی را در برنامه جشنواره داشته و در سالهای تأسیس پردیس استعدادهای برلیناله (که اکنون «برلیناله استعدادها» نام دارد) از حامیان و مشارکتکنندگان قوی بود. در سال ۲۰۱۵ او برای دستاوردهای برجستهاش در فیلم و سینما، مفتخر به دریافت خرس طلایی افتخاری برلیناله شد و ۷ فیلم او به صورت ترمیم شده در آن دوره به نمایش درآمدند.
هفتاد و ششمین دوره برلیناله از ۱۲ تا ۲۲ فوریه ۲۰۲۶ (۲۳ بهمن تا ۳ اسفند) برگزار میشود. هیئت داوران بینالمللی به ریاست ویم وندرس، خرسهای طلایی و نقرهای را در بخش مسابقه انتخاب خواهند کرد. مراسم اهدای جوایز در ۲۱ فوریه ۲۰۲۶ برگزار خواهد شد.
