آیت الله مفتح معتقد بود استقلال و آزادی ملت در گرو آزادی از قید و بند فرهنگ غربی است

شعارهای ملت انقلابی ایران را می‌شد در چند عنوان کلی دید؛ آزادی، استقلال، عدالت، جمهوریت و حکومت اسلامی. همه متفکران و اندیشمندانی که راه مبارزه با رژیم ستمشاهی را برگزیده بودند و بی واهمه از شکنجه و بازداشت ساواک به فعالیت روشنگرانه خود می‌پرداختند به فراخور اتفاقات گوناگون، در منبر و سخنرانی یا در کلاس و کتاب‌ها و مقالاتی که در نشریات می‌نوشتند، به بحث و ارائه نظر پیرامون این مفاهیم بالاخص آزادی و عدالت می‌پرداختند.

شهید آیت الله دکتر مفتح معتقد بود استقلال راستین و آزادی واقعی یک ملّت معتقد و مسلمان موقعی به دست می‌آید که فارغ از قید و بند فرهنگ غربی و رسته از سلطه‌های فکری استکبار در مسیر ترقی و تعالی گام بردارد و برای رسیدن این منظور باید به هویت اصیل ارزشی و فرهنگ خلّاق دینی روی آورد. دکتر مفتح می‌گفت: این چشمه ناب می‌تواند کشتزارهای تشنه حقیقت را به رویش و شکوفایی وادارد و مسافران متحیر در بیابان بی ایمانی را به سرمنزل مقصود برساند.

سرانجام مدرنیزاسیون غربی

دکتر مفتح ضمن نقدی که به تمدن غربی وارد می‌کند و با بیان اینکه روند مدرنیزاسیون که در جوامع غربی دنبال می‌شود نه تنها مشکلات بشر را از حیث عدالت حل نکرده است بلکه تضادهای اجتماعی، شکاف اقتصادی و بی عدالتی‌ها را تشدید کرده است چرا که در آن سیستم، مردم لحظات ارزشمند زندگی خود را برای به دست آوردن وسایل مقدماتی راحتی و آسایش صرف می‌کنند و به تصور رسیدن به آن شب و روز در ناراحتی و فشارهای روانی هستند، همچنین به دلیل آنکه افراد دنبال تأمین امکانات مدرن هستند رشته‌های عواطف خانوادگی را از هم گسسته‌اند و شیرازه کانون‌های پرمهر و محبت خانواده‌ها از هم پاشیده و برخی برای رهایی از رنج‌ها و آلام خود به مفاسد، ابتذال، اعتیاد، مشروبات الکلی پناه آورده و به دلیل معاشرت‌های نامعقول در چنگال رذالت‌های خطرناک فرو غلطیده‌اند.

دکتر مفتح معنای نقدهای خود به مدرنیزاسیون را این نمی‌داند که درهای کشور را به روی وسایل مدرن بست و از آنها استفاده نکرد. او در این باره می‌گوید: «ما معتقدیم باید از وسایل مدرن در راه تأمین زندگی بهتر استفاده کرد. ما معتقدیم باید به کشف علل این ناراحتی‌ها و فلسفه بدبختی‌های بعد از تمدن پرداخت. به نظر ما علت اصلی این بدبختی‌ها سبک شدن کفه معنویات از کفه مادیات و از بین رفتن تعادل بین این دو جنبه است. دنیای غرب به آن نسبت که در صنعت جلو رفت به همان نسبت در مذهب و اخلاق عقب ماند یا عقب تر رفت.

به عقیده آیت الله محمد مفتح، نظام سیاسی و جامعه اسلامی به عدل اجتماعی نیاز دارد و دوری از عدالت، جامعه را تضعیف می‌کند و منجر به نارضایتی می‌شود.

شهید مفتح در این خصوص در ماهنامه مکتب تشیع و در اوایل دهه چهل شمسی می‌نویسد: عدل میانه روی در تمام قوی و پیروی غرایز و امیال از حکم عقل و مهار شدن آنها بوسیله فکر و اندیشه است و روی این حساب عدل فقط یک ملکه اخلاقی معین نبوده و شامل تمام ملکات فاضله می‌گردد.اعتدال در قوای فعاله یک فرد و روش و رفتارش با دیگران «عدل فردی» و توازن در عوامل و قوانین اجتماعی «عدل اجتماعی» است.» [۱]

به باور منادی وحدت حوزه و دانشگاه، شهید مفتح، جامعه اسلامی در حالی زنده، پویا و رشد یافته است که بین افرادش برحسب انگیزه‌های مذهبی، نوعی انسجام، اتحاد و هماهنگی وجود داشته باشد. در این اجتماع کینه‌ها، تهمت‌ها، غیبت‌ها، بدبینی‌ها، حیله گری‌ها و دشنام‌ها و حسادت مرده است و هیچ جایگاه و پایگاهی ندارد. همه برای گره گشایی از مشکلات هم و رشد و توسعه کمی و کیفی می‌کوشند. ایمان و تقوا در دل‌های آحاد آن ریشه دوانیده و روح و روان آنان را معطر کرده است. دو عنصر امر به معروف و نهی از منکر و نیز جهاد و دفاع، چنین اجتماعی را از داخل و خارج مصون می‌کند و ریشه‌های فساد، انحطاط و انحراف را می‌سوزاند.

مفتح اضافه می‌کند: اگر می‌خواهیم در جامعه عدالت، مساوات و برابری ایجاد کنیم باید بدانیم نیروی محرکه قرآن و ائمه هدی و رهبری قاطع و سازش ناپذیر به خوبی می‌تواند چنین شرایطی را در جامعه عملی کند.

او می‌گوید: «مذهب برای جامعه ضرورت دارد؛ مذهب به معنای واقعی و راستین. نمی‌خواهم از آنچه به نام مذهب گفته می‌شود و شکل اشتباه دارد دفاع کنم، بلکه مذهب به شکل واقعی و راستینش که عامل پاکی، تقوا، درستی، نظم و نظام در جامعه است. [۲]

از دیدگاه شهید آیت الله مفتح، ضرورت دیگر برای این جامعه مسئله عدالت اجتماعی است. شهید جامعه را همچون بدن انسان می‌داند که حالات گوناگونی بر آن عارض می‌شود و عدالت اجتماعی، این جامعه را از بیماری‌های اخلاقی، طغیان، ستم و نابرابری‌ها حفظ می‌کند و نوعی توازن معقول بر آن حاکم می‌کند؛ به نحوی که از شکاف‌ها و تضادهای شدید اقتصادی در آن خبری نیست، البته حاکمان و فرمانروایان باید با مردم به عدل و انصاف رفتار کنند و اجازه ندهند آفت‌های خطرناک و تشویش آفرین، بوستان امت اسلامی را دچار زوال و پژمردگی کند. [۳]

دکتر مفتح همپای عدالت، در نوشته‌ها و سخنرانی‌های خود در دانشگاه و منبر مسجد قبا، از آزادی نیز سخن گفته است و آزادی بیان را یکی از ویژگی‌های مکتب اسلام می‌داند. دکتر مفتح معتقد است: همه افراد در حکومت اسلامی باید از آزادی برخوردار باشند ولی آزادی به معنای هرج و مرج طلبی و انجام امور دلخواهی به هر طریقی نیست بلکه شریعت برای آزادی محدودیت ایجاد کرده است و مرز آزادی تا جایی است که عملکرد افراد برخلاف آموزه‌های اسلامی نباشد و امنیت ملی را تحت تأثیر خود قرار ندهد. از این رو، مکاتب، گروه‌ها و مجامع مختلف در حکومت اسلامی آزادی فعالیت، انتشار عقاید و کنشگری سیاسی را دارند ولی عملکرد آنها نباید توطئه آمیز و علیه مصالح امت اسلامی باشد.

آیت الله مفتح در این خصوص می‌گوید: «در جمهوری اسلامی همه مکتب‌ها آزادند و باید آزاد باشند، همه می‌توانند نقطه نظرهای مکتب‌هایشان را بگویند. البته آزادی بیان مکتب، غیر از توطئه است.» [۴]

پی نوشت‌ها

[۱] مکتب اخلاقی امام صادق (ع)»، ماهنامه مکتب تشیع؛ دکتر محمد مفتح

[۲] جامعه پویا و زنده از نگاه شهید مفتح؛ عبدالله اصفهانی

[۳] همان

[۴] افکار استاد شهید دکتر محمد مفتح؛ ناصر باقری بیدهندی و دیگران.