تحقق وعده صادق؛ چرا «توافق آتش بس» در غزه شکست بزرگ صهیونیست ها است؟

خبرگزاری مهر، گروه بین الملل: با گذشت ۴۶۸ روز از نبرد طوفان الاقصی، کشتار بیش از ۴۶ هزار نفر از ساکنان غزه، آواره شده بیش از ۲ میلیون فلسطینی و نابودی اکثر زیرساخت‌های حیاتی، درمانی، آموزشی و دینی در غزه، سرانجام توافق آتش‌بس میان رژیم صهیونیستی و جنبش حماس با اعلام بازیگران میانجی به مرحله پایانی خود رسید. با انتشار مفاد این توافق سه مرحله‌ای در رسانه‌های مختلف منطقه‌ای- بین المللی موجی از شادی در جهان اسلام و حامیان فلسطین و نوعی سرخوردگی و احساس خشم در میان ساکنان سرزمین‌های اشغالی؛ به ویژه راست گرایان افراطی ایجاد شده است. میزان ناراحتی نیروهای الترا ارتدکس از تجدید قوای حماس و عقب نشینی ارتش اسرائیل از این باریکه به قدری شدید است که روزنامه «اسرائیل هیوم» از تحمیل توافق بد به اسرائیل از سوی ترامپ و نماینده وی استیون ویتکاف نماینده ویژه دولت آمریکا در امور خاورمیانه نوشته است! روزنامه «جروزالم پست» برای فرونشاندن آتش خشم صهیونیست‌ها مدعی شده است که بنیامین نتانیاهو به اسموتریچ قول داده که پس از پایان تبادل اسرا، فرآیند جنگ در این باریکه فلسطینی‌نشین را از سر خواهد گرفت. فراتر از متن توافق با وجود تهدیدات صهیونیست‌ها مبنی بر نابودی حماس، تغییر ژئوپلیتیک غزه و در نهایت بازگشت آوارگان به مناطق شمالی سرزمین‌های اشغالی، حال به نظر می‌رسد وعده «شهید نصرالله» محقق شده و صهیونیست‌ها همچنان موفق به بازگشت به مناطق شمالی نشدند. در ادامه این یادداشت سعی خواهیم کرد به ابعاد مختلف شکست صهیونیست‌ها در جریان اعلام توافق آتش‌بس بپردازیم.

تعبیر وارونه یک رویا

طی پانزده ماه اخیر مقامات ارشد دولت و ارتش رژیم صهیونیستی بارها اعلام کرده بودند که جنگ در غزه پایان نخواهد یافت مگر آنکه تمام زیرساخت‌ها، سازمان و اعضای حماس در باریکه غزه نابود شوند. سخنان چند روز پیش آنتونی بلینکن در «شورای آتلانتیک» و اعتراف وی به بازسازی گردان‌های نظامی وابسته به شاخه عزالدین القسام، مهر تاییدی بر شکست صهیونیست‌ها در میدان غزه بود. وزیر خارجه دولت بایدن مدعی است واشنگتن بارها به اسرائیل هشدار داده که راه شکست حماس تنها از طریق «حمله نظامی» نیست، بلکه آنها باید جایگزینی برای این تشکیلات مشروع در داخل باریکه غزه پیدا کنند. ظاهرا آمریکایی‌ها به دنبال بازگشت تشکیلات خودگردان به نوار غزه و همکاری آنها با برخی اعضای منتخب در این باریکه برای به دست گرفتن اداره امور مدنی است. همچنین واشنگتن علاقه مند به کشیده شدن پای نیروهای ماجد فرج مدیر سازمان اطلاعات تشکیلات خودگردان فلسطین به غزه و همکاری آنها با رژیم صهیونیستی و نیروهای بین المللی برای مقابله با احیای مقاومت در غزه هست. واقعیت آن است که هیچ بازیگر بین المللی یا منطقه‌ای نمی‌تواند منکر جایگاه بالای گروه‌های مقاومت در نزد مردم غزه شود. ساکنان این باریکه فلسطینی‌نشین خاطرات سال‌های ۲۰۰۴ الی ۲۰۰۷ را فراموش نکردند و به نظر نمی‌رسد مجددا اجازه دهند تا نیروهای تشکیلات خودگردان بدون همکاری با حماس در این منطقه مستقر شوند.

چنین ادارک اشتباهی از سوی آمریکایی‌ها و صهیونیست‌ها زمانی بیشتر مشخص می‌شود که تصاویر شادی مردم غزه از پایان جنگ و تشکر آنها از حماس و جهاد اسلامی در شبکه‌های خبری منتشر شد. اساسا دولت یا گروهی که دارای مشروعیت و مقبولیت مردمی باشد، دشمنان چگونه می‌توانند به نابودی آن امیدوار باشند؟! زمانی که یک رزمنده جهادی به شهادت می‌رسد، ده‌ها نوجوان و جوان اهل غزه و کرانه باختری خواهان ادامه دادن راه آن شهید هستند. وجود چنین ادراک اشتباهی نسبت به جامعه مسلمان و مقاوم غزه سبب شد تا راست گرایان افراطی در اسرائیل نتوانند به اهداف اعلامی خود در جنگ دست یابند.

بن گویر- اسموتریچ بر مدار باخت

در میان سیاست مداران فعال در کابینه نتانیاهو، هیچ دو شخصیتی به مانند ایتامار بن گویر و اسموتریچ از شنیدن خبر نهایی شدن توافق آتش‌بس در دوحه ناراحت و عصبانی نشدند. بن گویر رهبر حزب «قدرت یهودی» با انتشار ویدیویی اعلام کرد که با توافق اخیر مخالف است و قصد خروج از کابینه را دارد؛ با این حال با اضافه شدن گیدعون صعر به کابینه، وی دیگر به تنهایی نمی‌تواند زمینه سقوط دولت را فراهم کند. برهمین اساس بن گویر از دیگر وزیر راست افراطی یعنی اسموتریچ رهبر حزب «صهیونیسم مذهبی» خواست تا به همراه هم، زمینه سقوط کابینه را فراهم کنند. با وجود انتشار علنی درخواست بن گویر از اسموتریچ اما اخبار ضدونقیضی در خصوص همراه شدن اسموتریچ با ایده سقوط دولت به گوش می‌رسد. برخی تحلیلگران مواضع دوپهلو و مبهم وزیر دارایی را نشانه معامله احتمالی وی را نتانیاهو می‌دانند.

در میان اعضای کابینه نتانیاهو شاید هیچ فردی به اندازه اسموتریچ با توافق آتش‌بس در غزه، به خاطر پایگاه رای افراطی در شهرک‌های صهیونیست‌نشین در کرانه باختری، مخالفت نیست. وی این توافق را بدترین تصمیم امنیتی- نظامی تاریخ اسرائیل می‌داند! این اظهارات تند پس از آن بیان می‌شود که اسموتریچ تحت تاثیر فشارهای نتانیاهو گاها مجبور به اتخاذ سیاست‌های عملگرایانه شد و همین موضوع زمینه ریزش شدید آرا وی را فراهم کرد. در جدیدترین نظرسنجی‌های معتبر در فلسطین اشغالی، حزب «صهیونیسم مذهبی» موفق به کسب حد نصاب آراء یعنی ۳.۲۵ درصد آراء نشده و نمی‌تواند هیچ کرسی ای از «کنست» را به خود اختصاص دهد. در این میان «جروزالم پست» مدعی شد که نتانیاهو به اسموتریچ قول داده است که پس از پایان فرآیند تبادل اسرا در غزه، جنگ در این باریکه فلسطینی نشین از سر گرفته خواهد شد. برخی دیگر از منابع مطلع معتقدند که این احتمال وجود دارد که اسموتریچ امتیازاتی در خصوص تقسیم منطقه «C» در کرانه باختری به دست آورده باشد.

سرزمین‌های کرانه باختری بر اساس توافقات اسلو به سه منطقه تقسیم می‌شوند:

منطقه: A تحت کنترل امنیتی و اداری فلسطین

منطقه: B تحت کنترل اداری فلسطین و کنترل امنیتی اسرائیل

منطقه C: تحت کنترل امنیتی و اداری کامل اسرائیل

فارغ از درست بودن هر یک از روایت‌های فوق، آنچه قطعی به نظر می‌رسد درماندگی جریان راست افراطی و متحدان نتانیاهو برای توجیه صهیونیست‌ها افراطی در بزنگاه آتش‌بس است.

نتیجه

تنها ساعاتی پس از عملیات طوفان الاقصی، بنیامین نتانیاهو پس از اتمام جلسه با یوآو گالانت و بنی گانتز در برابر دوربین‌ رسانه‌ها حاضر و از آغاز جنگ بزرگ در غزه با هدف تغییر وضعیت نظامی، سیاسی و ژئوپلیتیکی در این منطقه گفت. «نابودی حماس» و «تغییر ژئوپلیتیک غزه» دو وعده اصلی نخست وزیر اسرائیل بود که تا زمان اعلام آتش‌بس از سوی نخست وزیر قطر محقق نشد. در اوایل پاییز ۲۰۲۴ نیز کابینه امنیتی اسرائیل با اضافه کردن شرط «بازگشت آوارگان به خانه‌هایشان و بازگشت امنیت به شمال فلسطین اشغالی» جنگ علیه مقاومت اسلامی لبنان را آغاز کرد. نکته جالب توجه آن است که حتی پس از برقراری آتش‌بس در جبهه لبنان اما آوارگان شمالی نتوانستند با اطمینان کامل به خانه‌های خود بازگردند. این مهم نشان دهنده تحقق وعده شهید سید حسن نصرالله در خصوص سرنوشت جنگ است:«تا زمانی که جنگ در غزه پایان نیابد، آوارگان به شمال فلسطین اشغالی برنمی‌گردند.» پیروزی اخیر مقاومت ثمره خون شهدای مقاومت و جان فشانی مجاهدان قدس شریف در غزه، کرانه باختری، لبنان، یمن، سوریه، عراق و در نهایت جمهوری اسلامی ایران است.