خبرگزاری مهر، گروه بین الملل: «محمد خواجویی» مدیر گروه مطالعات لبنان در پژوهشکده تحقیقات استراتژیک خاورمیانه در نشست بین المللی «خلع سلاح حزب الله و آینده لبنان» که با حضور کارشناسان ایرانی، لبنانی و یمنی در خبرگزاری مهر برگزار شد، گفت: سلاح حزب الله محصول خروجی عقیم دولت سازی در خاورمیانه و مشخصاً در لبنان و سوریه است. به تعبیری سلاح حزب الله بازتابی از یک دولت ورشکسته در لبنان است. وقتی کشوری مورد هجوم دشمن خارجی قرار می‌گیرد عملاً ارتشی وجود ندارد که در مقابل این دشمن قرار بگیرد. بدین صورت مردم برای دفاع از جان و مال خودشان دست به سلاح می‌برند.
وی افزود: در هر دولت و کشوری سلاح باید در اختیار ارتش باشد. در این موضوع مجادله‌ای وجود ندارد. برای ایران هم مقبول نیست خارج از دولت گروهی بخواهد سلاح داشته باشد. اما این سوال پیش می‌آید دولتی که شکل گرفته و تأمین امنیت بر عهده او است آیا توانسته کارایی و توانایی خودش را اثبات کند که حالا به مردم می‌گوید سلاح را کنار بگذارید و من مسئول دفاع از شما هستم؟ تجربه چهار دهه اخیر در لبنان خلاف این را اثبات می‌کند. در برهه‌های مختلف، چه مبارزه با رژیم صهیونیستی، چه مبارزه با گروه‌های تکفیری، نیروهای رسمی لبنان از جمله ارتش نقش مؤثری نداشته اند. اگر جایی هم بوده و کاری انجام داده اند کاملاً با هماهنگی حزب الله بوده است؛ مثلاً آزاد سازی مناطق شرقی لبنان از حضور داعش. ارتش لبنان در دفاع از مردم توانایی خودش را نتوانسته اثبات کند.
مدیر گروه مطالعات لبنان در پژوهشکده تحقیقات استراتژیک خاورمیانه با بیان اینکه ارتش لبنان عملاً از استقلال لازم برخوردار نیست، ادامه داد: ارتش لبنان کاملاً و صد در صد زیر چتر ایالت متحده آمریکا است. کوچک‌ترین سلاحی که بخواهد بخرد باید به تأیید آمریکا برسد. اجازه خرید سلاح خارج از تصمیمات ایالت متحده ندارد. به هر حال آمریکایی‌ها به صورت تحقیرآمیز سلاح در اختیار ارتش لبنان می‌گذارند؛ دو هلی کوپتر می‌آورند، روبانی به آن می‌بندند و می‌گویند دو هلی کوپتر به شما دادیم.
خواجویی اضافه کرد: انحصار سلاح در دست دولت مطرح نیست بلکه طرح «نابود سازی تسلیحات حزب الله» مطرح است. اگر قرار باشد سلاح حزب الله در اختیار ارتش قرار بگیرد توازن منطقه از بین می‌رود. آمریکایی‌ها حتی به ارتش لبنان اجازه نخواهند داد که سلاح‌های حزب الله را در اختیار داشته باشد.
وی افزود: طرح خلع سلاح از بعد از سال ۲۰۰۰ شروع شد. جنوب لبنان، آزاد شده بود و گروه‌ها معتقد بودند که ضرورتی برای سلاح حزب الله وجود ندارد. حزب الله هم این توجیه را مطرح می‌کرد که اولاً تمام کشور آزاد نشده و بخش‌هایی از لبنان در اشغال رژیم صهیونیستی است. دوماً سلاح حزب الله می‌تواند جنبه بازدارندگی داشته باشد.
موضوع خلع سلاح در ۲۰۰۶ به اوج خود رسید. در آن زمان به دلیل قدرت حزب الله موضوع با ادبیات «خلع سلاح حزب الله» مطرح نشد بلکه با عنوان «استراتژی دفاع ملی» مطرح شد. استراتژی دفاع ملی که در زمان ریاست جمهوری میشل سلیمان ارائه شد در شرایط کنونی الگویی مناسب است. بر اساس این طرح، حزب الله خلع سلاح نمی‌شد بلکه توان مقاومت باید با تصمیمات دولت هماهنگ می‌شد. همچنین تصمیم به جنگ و صلح به دولت بر می‌گشت. این طرح به دلایل مختلف اجرا نشد و حزب الله هم از سال های ۲۰۰۸ و ۲۰۰۹ به بعد که خیلی قدرتمند شده بود و اوج آن ۲۰۱۶ به بعد بود زیر بار طرح مذکور نرفت؛ گرچه به لحاظ سیاسی، استراتژی دفاع ملی مورد تأیید حزب الله بود.
وی تاکید کرد: چیزی که امروز تحت عنوان طرح خلع سلاح حزب الله مطرح شده محصول تغییر شرایط سیاسی در لبنان است. مخالفان حزب الله از این فرصت استفاده کرده و با توجه به فشارهای دولت آمریکا سعی دارند طرح را در موازات طرح انحلال حشد شعبی در عراق اجرا کنند. نظم سیاسی شکل گرفته در لبنان کاملاً نظم آمریکایی است. جوزف عون و نواف سلام با فشار آمریکایی‌ها به قدرت رسیدند و اساساً با این دلیل انتخاب شدند که پروژه پیچیده خلع سلاح را اجرا کنند.
خواجویی اضافه کرد: طبیعتاً در شرایط کنونی که ارتش توانایی بیرون راندن اشغالگران از جنوب لبنان را ندارد، از بین بردن همین توان حزب الله یعنی تیر خلاص به خود زدن. طرح خلع سلاح لبنان قابلیت اجرایی ندارد. اجرای آن به معنای جنگ داخلی در لبنان خواهد بود.