خبرگزاری مهر، گروه بین الملل، الناز رحمت نژاد: رژیم صهیونیستی با اقدامات جنایتکارانه و غیرانسانی علیه مردم غزه، به‌ویژه خبرنگاران، می‌کوشد بر نسل‌کشی خود سرپوش بگذارد. ارتش اشغالگر قدس در خیال خام خود می‌پندارد که کشتار سیستماتیک خبرنگاران در غزه می‌تواند با ایجاد رعب و وحشت، مانع از انعکاس واقعیات و جنایات رخ‌داده در این منطقه شود.
در همین راستا با سید باقر الحیدری روزنامه‌نگار و کارشناس رسانه‌ای عراق به گفت‌وگو پرداختیم که مشروح آن در ادامه می‌آید؛
همانطور که می‌دانید، نه فقط غزه بلکه هرکجا خبرنگاری صدای جریان حق باشد اشغالگران او را هدف می‌دهند؛ در جنگ تحمیلی ۱۲ روزه علیه ایران هم ساختمان شیشه‌ای سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران را بمباران کردند که منجر به شهادت ۳ خبرنگار شد. در روزهای اخیر نیز ۵ خبرنگار در غزه در حالی که بمباران مرحله اول بیمارستان ناصر را روایت می‌کردند، شهید شدند و تعداد شهدای خبرنگار غزه از آغاز طوفان الاقصی به ۲۴۶ نفر افزایش پیدا کرد. از نظر شما، چرا رژیم صهیونیستی در غزه خبرنگاران را مورد هدف قرار می‌دهد؟
از ۷ اکتبر ۲۰۲۳، غزه به بزرگترین گورستان روزنامه‌نگاران در جهان تبدیل شده است. بیش از ۲۴۰ روزنامه‌نگار فلسطینی، شامل عکاسان، خبرنگاران، سردبیران و خبرنگاران میدانی، تا به امروز در حملات مکرر و آشکار نیروهای اشغالگر قدس به شهادت رسیده‌اند. در چند روز اخیر، پنج روزنامه‌نگار به طور همزمان در یک حمله دوگانه در نزدیکی بیمارستان ناصر در خانیونس شهید شدند. کشتار سیستماتیک خبرنگاران در غزه جنایتی هولناک است که به وضوح نشان می‌دهد هدف قرار دادن متخصصان رسانه بیش از آنکه یک حادثه ناگهانی باشد، یک سیاست تعمدی است.
رژیم صهیونیستی روزنامه‌نگاران را در غزه مورد هدف قرار می‌دهد چون از حقیقت می‌ترسد و می‌داند که این روزنامه‌نگاران، شاهدان جنایاتش علیه غیرنظامیان هستند و این جنایات را به جهانیان نشان می‌دهند. اشغالگران دسترسی مطبوعات بین‌المللی به نوار غزه را ممنوع کرده‌اند، عرصه را برای همه به جز روزنامه‌نگاران محلی بسته نگه داشته و سپس آنها را به اهداف روزانه تبدیل کرده‌اند. جلیقه‌های خبرنگاری، دوربین‌ها و خودروهایی که روی آنها «مطبوعات» نوشته شده، به اهداف مستقیم تبدیل شده‌اند. این یک سیاست سیستماتیک برای خاموش کردن صدای فلسطینیان و سرکوب حقیقت است.
چرا خبرنگاران غزه با وجود قحطی، گرسنگی و تهدید جانشان از سوی رژیم صهیونیستی، ایستادگی می‌کنند؟
درست است؛ با وجود گرسنگی، قحطی، محاصره و تهدیدهای روزانه، روزنامه‌نگاران غزه همچنان به تلاش خود ادامه می‌دهند و به میدان می‌روند زیرا معتقدند که کلمات از گلوله‌ها قدرتمندتر هستند و عکسی که یک قتل عام را ثبت می‌کند، می‌تواند جنایتی را افشا کند و آنچه را که اشغالگران سعی در پاک کردن آن دارند، در تاریخ ثبت کند. بسیاری از خبرنگاران خانواده یا خانه‌های خود را از دست داده‌اند، اما روز بعد با دوربین و قلم خود به سر کار بازمی‌گردند. آنها خود را نه تنها گزارشگر اخبار، بلکه شاهدان تاریخ و حافظان خون مردم خود می‌دانند.
آیا صدای خبرنگاران مقاومت که صدای حق هستند، خاموش شدنی است؟ آیا قلم آنها خشک خواهد شد؟
هرگز نمی‌توان صدای خبرنگاری که صدای جریان حق است را خاموش کرد. قلم خبرنگارانی که شهید می‌شوند خشک نمی‌شود. یک روزنامه‌نگار ممکن است شهید شود، اما کلماتش ماندگار است، تصاویرش زنده می‌مانند و خونش به جوهر جدیدی برای نوشتن نسل‌های آینده تبدیل می‌شود. هر روزنامه‌نگار شهید در غزه با ده‌ها روزنامه‌نگار دیگر جایگزین می‌شود که قلم و دوربین او را حمل می‌کنند. رژیم صهیونیستی قادر به کشتن حقیقت نیست.
اگر بخواهید رژیم صهیونیستی را به خاطر شهادت خبرنگاران غزه محکوم کنید چه طور این رژیم جعلی را محکوم می‌کنید؟
من به عنوان یک روزنامه‌نگار از مجامع بین‌المللی و سازمان‌های حقوق بشری، از روزنامه‌نگاران در سراسر جهان، به ویژه در غرب، درخواست می‌کنم که سکوت نکنند. سکوت شما همدستی در جنایات رژیم صهیونیستی است. همبستگی با روزنامه‌نگاران غزه صرفاً یک مسئله حرفه‌ای نیست؛ بلکه دفاع از جوهره آزادی مطبوعات و حق بشر برای دانستن است. اگر شهادت یک روزنامه‌نگار در هر جای دیگر جهان محکومیت را برمی‌انگیزد، چگونه بیش از ۲۴۰ روزنامه‌نگار در غزه شهید می‌شوند در حالی که جهان سکوت می‌کند؟ آنچه امروز مورد نیاز است، کشف حقایق، فشار برای تحقیقات مستقل بین‌المللی و از بین بردن استانداردهای دوگانه‌ای است که اعتبار روزنامه‌نگاری جهانی را تهدید می‌کند.
روزنامه‌نگاران در غزه به یک هدف نظامی تبدیل شده‌اند، اما اشغالگران موفق به از بین بردن پیام آنها نشده‌اند. خون شهدا جوهر تاریخ شده است و صدای غزه همچنان پابرجا خواهد ماند؛ مهم نیست چقدر تلاش کنند تا قلم‌ها و دوربین‌ها را ساکت کنند.