محمدابراهیم شهبازی کارگردان فیلم کوتاه «بدرود پاریس» در گفتگو با خبرنگار مهر درباره ایده این فیلم توضیح داد: «بدرود پاریس» پیش از آن‌که یک فیلم کوتاه باشد، یک دغدغه شخصی برای من بود. موضوع مهاجرت همواره از مسائل مهم و پیچیده‌ای بوده که بسیاری از جوانان کشور ما با آن دست‌وپنجه نرم می‌کنند. در شرایط کنونی، مهاجرت برای بسیاری نه‌تنها یک انتخاب بلکه تنها راه‌حل برای فرار از مشکلات اقتصادی و اجتماعی به شمار می‌آید. این مساله حتی خانواده‌هایی را که در کشور زندگی تشکیل داده‌اند، فرزند دارند و شرایط مهاجرت برایشان دشوارتر است، نیز درگیر خود کرده است.
وی گفت: قصه «بدرود پاریس» درباره پدری است که به‌تنهایی از فرزند توان‌یاب خود مراقبت می‌کند، بدون حضور مادر در خانواده. این شرایط، تصمیم‌گیری برای مهاجرت را برای او دشوارتر و پیچیده‌تر کرده است. او که سال‌ها به دلیل تخصص خود در حوزه فرهنگ و زبان فرانسه، در تلاش برای مهاجرت بوده، اکنون فرصتی برای رفتن پیدا کرده است. اما مسئولیت مراقبت از فرزندش او را در برابر یک دو راهی جدی قرار می‌دهد؛ از سویی، امکان ساختن آینده‌ای جدید در کشوری دیگر و از سوی دیگر، تعهد و عشقی که نسبت به فرزندش دارد و نمی‌تواند او را رها کند.
شهبازی بیان کرد: در فیلم، فرزند این پدر با یقین به این باور رسیده که پدرش هرگز او را تنها نخواهد گذاشت؛ چنان که در یکی از صحنه‌های فیلم، به دختر همسایه‌شان می‌گوید: «بابام بدون من نمی‌ره».
وی تصریح کرد: این فیلم از دغدغه‌های من در پرداختن به یکی از ابعاد پیچیده مهاجرت شکل گرفت. سال‌ها بود که می‌خواستم به این موضوع بپردازم اما قصه‌ای که بتواند من را مجاب به ساخت فیلم کند، هنوز پیدا نکرده بودم. در نهایت، ترکیب روایت‌های مختلف منجر به شکل‌گیری داستانی شد که من را بر آن داشت تا این فیلم را بسازم.
شهبازی درباره حضور در جشنواره فیلم فجر گفت: با «بدرود پاریس» اولین حضورم را در جشنواره فیلم فجر به‌عنوان کارگردان تجربه کردم. پیش‌تر، در دوره گذشته به‌عنوان دستیار کارگردان در فیلم «مجنون» که موفق به کسب عنوان بهترین فیلم جشنواره شد، حضور داشتم. همچنین، در دوره پیشین آن، با فیلم «در آغوش درخت» در همین سمت فعالیت داشتم. علاوه بر آن، در سال‌های گذشته با آثاری در حوزه مستند، در جایگاه تدوین‌گر یا سایر بخش‌های تولید، در جشنواره فجر حضور داشته‌ام. بنابراین، اگرچه حضور در فجر برایم غریبه نیست، اما این نخستین تجربه من به‌عنوان کارگردان در این رویداد سینمایی است.
وی بیان کرد: امسال، جشنواره فجر نگاه تخصصی‌تری به بخش فیلم کوتاه داشته است. یکی از نشانه‌های این تغییر رویکرد، حضور ۴۶ فیلم کوتاه در این دوره است که نشان از کیفیت بالای آثار و دشواری انتخاب برای هیئت داوران دارد. به نظر می‌رسد که دبیر جشنواره با در نظر گرفتن ظرفیت‌های موجود، تصمیم گرفته است به این بخش اهمیت ویژه‌ای بدهد.
کارگردان فیلم کوتاه «بدرود پاریس» گفت: اگرچه رقابت در چنین شرایطی سخت‌تر می‌شود. اما این امر نشان‌دهنده رشد و توجه بیشتر به فیلم کوتاه است؛ همان‌گونه که در جشنواره‌های معتبر جهانی نیز بخش فیلم کوتاه در کنار فیلم‌های بلند جایگاه ویژه‌ای دارد. جشنواره فجر و سیمرغ بلورین آن، برای تمامی سینماگران کشور اهمیت ویژه‌ای دارد. اگرچه برخی در سال‌های اخیر تلاش کردند تا از ارزش آن بکاهند، اما این جایزه همچنان یکی از معتبرترین افتخارات سینمای ایران به شمار می‌آید.
وی در مورد دریافت جایزه سیمرغ عنوان کرد: دریافت سیمرغ بلورین، علاوه بر افتخار، مسئولیتی سنگین نیز به همراه دارد. هر هنرمندی که این جایزه را دریافت می‌کند، از آن پس زیر ذره‌بین مخاطبان و منتقدان قرار می‌گیرد و باید در انتخاب‌های آینده خود دقت بیشتری به خرج دهد. همان‌طور که در سطح بین‌المللی، برندگان جوایزی چون اسکار یا نخل طلای کن مورد توجه ویژه قرار می‌گیرند در ایران نیز سینماگران پس از دریافت سیمرغ، با مسئولیتی مضاعف در مسیر حرفه‌ای خود مواجه می‌شوند.
این کارگردان سینما بیان کرد: برای من، اگر این موفقیت رقم بخورد، به معنای آغاز مرحله‌ای جدی‌تر در مسیر فیلمسازی خواهد بود. این جایزه می‌تواند انگیزه‌ای برای تمرکز بیشتر بر تولید آثار سینمایی و برداشتن گام‌های محکم‌تر در این عرصه باشد.
وی درباره انتظاراتش از فجر توضیح داد: خوشبختانه امسال، داورانی از بدنه فیلم کوتاه در جشنواره حضور دارند که این مساله نقطه قوت مهمی به شمار می‌آید. در برخی سال‌ها، افرادی برای داوری فیلم‌های کوتاه انتخاب می‌شدند که چندان با این حوزه آشنایی نداشتند و این امر می‌توانست به انتخاب آثار آسیب برساند اما امسال، با حضور افرادی که تجربه کافی در فیلم کوتاه دارند، می‌توان انتظار داشت که داوری‌ها تخصصی‌تر و عادلانه‌تر انجام شود.
شهبازی در پایان گفت: امیدوارم «بدرود پاریس» بتواند تأثیرگذار باشد و مورد توجه مخاطبان و داوران قرار گیرد. برای من، این فیلم تنها یک اثر سینمایی نیست، بلکه روایتی از یک دغدغه عمیق انسانی است که سال‌ها ذهن من را درگیر خود کرده بود.