نقش استراتژیک افغانستان در کریدورهای حمل و نقل شمال-جنوب و شرق-غرب
افغانستان پتانسیل تبدیل شدن به مرکز منطقه‌ای حیاتی برای انرژی و تجارت را دارد.
چالش‌های گریم سنگین یک فرمانده در «خدای جنگ»؛ سعی نکردیم شبیه افراد حقیقی شویم
پیام احمدی نیا بازیگر «خدای جنگ» با اشاره به گریم سنگینش در این فیلم عنوان کرد که نوجوانان و جوانان با تماشای این اثر در جریان اتفاقات دهه ۶۰ قرار می‌گیرند.
پیام احمدی نیا، بازیگر فیلم سینمایی «خدای جنگ» ساخته حسین دارابی که در چهل‌وسومین جشنواره فیلم فجر حضور دارد در گفتگو با خبرنگار مهر درباره این فیلم بیان کرد: قصه «خدای جنگ» داستانی بر اساس واقعیت است و من نقش یک فرمانده سپاه در دوران دفاع مقدس را برعهده دارم. این کاراکتر در فیلمنامه این گونه نوشته شد بود که بر اساس حضورش که خیلی هم زیاد نیست کارایی بسیاری دارد و در لحظاتی که وارد می شود قصه را پیش می برد و به فضای درام و آن چیزی که در نهایت قرار است قصه به آن برسد کمک می کند.
این بازیگر تصریح کرد: تلاش کردم این را نقش را به درستی بازی کنم چون در جایی این شخصیت وارد می شود و دیالوگ هایی کلیدی را بیان می کند که اثرگذار است.
احمدی نیا در مورد چالش نقش خود گفت: کل چالش این نقش این است که او واسط گروه لیبیایی و گروه ایرانی است. او پیش زمینه ای دارد که به لیبی رفته و با قذافی صحبت و آنان را مجاب کرده است که به ایران بیایند و موشک هایشان را به سمت دشمن وقت شلیک کنند. این نقش کاراکتر جانداری بود و با توجه به این که با حسین دارابی کار کرده بودم می دانستم که چگونه باید جلو بروم.
وی در پاسخ به این پرسش که آیا این شخصیت مابه ازای حقیقی داشته است، اظهار کرد: این شخصیت مابه ازای حقیقی دارد اما نقش من عینا بازنمایی یک شخصیت واقعی نیست و برای این کار جنبه های نمایشی به کار و کاراکتر اضافه شده است. فیلمنامه گویای شخصیت بود ولی در عین حال مستندهایی را دیدم که کمک کرد به شخصیت نزدیک تر شوم. از جمله موضوعات این نقش این بود که آدم های این گروه با هم تنش هایی هایی داشتند اما هدف و نیت همه آنان در نهایت یکی بود که وقتی آنچه به دنبالش هستند در نهایت اتفاق می افتد همه آنان خوشحال می‌شوند.
احمدی نیا درباره چالش های خود برای بازی در «خدای جنگ» گفت: گریم من سنگین بود و با توجه به این که در تابستان کار می کردیم خراب شدن گریم اذیت کننده بود. مثلا همان اوایل کار یک روز هوای گرم باعث به هم ریختن گریم من شد و دوباره از اول سکانس را گرفتیم. البته هر نقشی چالش های خود را دارد؛ ضمن این که موقعیت این فرمانده هم خود چالش برانگیز و سخت بود. همچنین همزمان مشغول بازی در سریال «رویای نیمه شب» بودم که برای آن کل سر و صورتم تراشیده می شد، به همین دلیل ظاهرم به کاراکتر فرمانده سپاه نمی خورد و نیاز به گریم سنگین داشت.
وی افزود: از جمله سختی های این کار خود کاراکترها بودند که به چیزی حدود ۴۰ سال پیش مربوط می شدند و شرایط تولید و گریم چیزی جدید را رقم می زد. من معمولا در فیلم ها کاراکتر منفی بازی کرده ام اما شخصیتم در «خدای جنگ» اگرچه در جاهایی تضادهایی با روند اصلی و قهرمان قصه داشت اما در کل مثبت بود و این مثبت بودن، نقش را برایم جذاب می کرد. باید اضافه کنم که همکاری‌ام با ساعد سهیلی برای اولین بار رخ داد که تجربه خوبی بود.
این بازیگر با اشاره به برداشت آزاد «خدای جنگ» از یک ماجرای واقعی بیان کرد: ما تلاش نکردیم چه به لحاظ چهره و گریم و چه به لحاظ بازی و رفتار، مشابه آدم های حقیقی باشیم. بلکه کاراکترها را بر اساس عملشان و نتیجه رفتارشان پیاده و اجرا کردیم. آن چه برایمان مهم بود اصل قصه و چالش هایی بود که این آدم ها در آن برهه از زمان با آن مواجه بودند نه این که چه شکلی بودند و چگونه رفتار می کردند.
احمدی نیا در پاسخ به این پرسش که چرا تولید اثری مثل «خدای جنگ» لازم است، گفت: مخاطب امروز و مخصوصا نوجوانان و جوانان که در جریان اتفاقات دهه ۶۰ نیستند باید فیلم هایی چون «خدای جنگ» را ببینند تا بدانند آن زمان جوانان با چه مصائب و سختی هایی مواجهه بودند و چه مسیری را طی کرده اند تا امروز به این قدرت موشکی رسیده ایم و این آدم ها توانسته اند با دانش و توانایی شان به این جایگاه برسند. تفکر این آدم ها و انتقال آن به نسل جدید مهم است تا بدانند یک مملکت برای آدم هایش تا چه اندازه باید مهم باشد که برایش تا پای جان بجنگند.
وی در پایان تصریح کرد: نیاز است که نسبت به هر اتفاقی که در گذشته افتاده و امروز ما از برکات آن برخوردار هستیم آگاه باشیم. مخصوصا اینکه چون جوانان امروز خیلی کم دنبال خواندن تاریخ معاصر و کسب آگاهی نسبت به آن دوران هستند این تاریخ را می توان به شکلی تصویری و جذاب در قالب یک اثر سینمایی ارائه و به آنها یادآوری کرد.