کاهش ۱۰ درصدی تجارت خارجی در ۴ ماهه ابتدایی امسال
رئیس سازمان توسعه تجارت گفت: آغاز سال جدید با چند حادثه همراه بود که موجب وقفه و رکود در فعالیت‌های اقتصادی شد. تجارت خارجی کشور در ۴ ماهه ابتدایی حدود ۱۰ درصد کاهش یافته است.
علی عطشانی از همکاری با وال کیلمر فقید گفت؛ هنرمندی متعهد و باهوش بود
علی عطشانی نویسنده و کارگردان سینما از تجربه همکاری با وال کیلمر که به تازگی درگذشته است در فیلم سینمایی «اولین تولد» گفت و تعهد کاری و احساس مسئولیت وی را ستود.
علی عطشانی نویسنده و کارگردان سینما که در فیلم سینمایی «نخستین تولد» به عنوان اولین تجربه کارگردانی اش در فضای هالیوود با وال کیلمر همکاری داشته است درباره چگونگی حضور این بازیگر سینما در فیلمش به خبرنگار مهر گفت: وقتی خبر درگذشت این بازیگر را شنیدم، به سال ۲۰۱۷ بازگشتم؛ سالی که در حال آماده‌سازی اولین فیلم هالیوودی خود بودم. از آنجا که این پروژه یک فیلم «یونیون» محسوب می‌شد – تفاوت فیلم‌های یونیون و ایندیپندنت در هالیوود این است که در فیلم‌های یونیون تمام عوامل باید عضو اتحادیه‌های مربوطه باشند – بازیگران نیز باید حتماً عضو اتحادیه بازیگران هالیوود (SAG-AFTRA) می‌بودند و تولید فیلم ملزم به رعایت قوانین این اتحادیه بود.
وی ادامه داد: من تمایل داشتم از یک بازیگر «اِلیت سوپراستار» یا «استار پلاس» در فیلمم استفاده کنم. دستیاران و مدیران، بازیگران زیادی را به من معرفی کردند اما در نهایت به وال کیلمر رسیدیم. شاید نام این هنرمند در ایران چندان شناخته‌شده نباشد اما در آمریکا او بازیگری بسیار سرشناس و محبوب بود. پس از مذاکرات قرارداد با خودش، نماینده‌اش و مدیر برنامه‌اش، فیلمنامه را مطالعه کردند و با رقم معقولی به توافق رسیدیم.
عطشانی یادآور شد: همه چیز به خوبی پیش می‌رفت؛ جلسات خوانش متن، انتخاب لباس، طراحی گریم و حتی انتخاب لوکیشن‌ها انجام شده بود و تقریباً تمام بازیگران اصلی را نیز انتخاب کرده‌بودیم. تنها ۱۰ روز به شروع فیلمبرداری مانده بود که ناگهان ایمیلی از نماینده این بازیگر دریافت کردم مبنی بر اینکه او به دلیل عود کردن بیماری‌اش و از دست دادن قدرت تکلم، امکان حضور در پروژه را ندارد.
کارگردان «رویای کاغذی» با اشاره به تلاشی که برای حضور کیلمر در فیلمش داشته است، بیان کرد: با توجه به قوانین سختگیرانه اتحادیه بازیگران، جایگزینی یک هنرمند در سطح او در کمتر از ۱۰ روز تقریباً غیرممکن بود. می‌دانستم اگر او را از دست بدهیم، عملاً هیچ بازیگر اِلیتی برای این نقش نخواهیم داشت. تمام عوامل فیلم در استرس به سر می‌بردند و نمی‌دانستیم چه باید بکنیم. آن شب، پس از دریافت ایمیل، نامه‌ای شخصی برای خود بازیگر و نماینده‌اش نوشتم. در این ایمیل توضیح دادم که من یک کارگردان مهاجر از ایران هستم و این اولین فیلم من در هالیوود محسوب می‌شود. همچنین گفتم که با توجه به قوانین اتحادیه، اگر او کنار بکشد، امکان جایگزینی وجود ندارد و پروژه با مشکل بزرگی مواجه خواهد شد. از او عذرخواهی کردم و با احترام به شرایط بیماری‌اش، پیشنهاد دادم که اگر موافق باشد، می‌توانیم با تغییراتی در برنامه‌ریزی‌ها، کار را ادامه دهیم به این ترتیب که با کاهش روزهای فیلمبرداری او، فشرده‌تر کردن سکانس‌هایش، استفاده از تکنیک «لب‌زنی» برای دیالوگ‌ها و دوبله آنها در مرحله پساتولید، طراحی میزانسن به گونه‌ای که نیاز به حرکت زیاد نداشته باشد و حتی استخدام آمبولانس و پرستار در طول حضور او در صحنه شرایطی را فراهم کنیم که او بتواند در این پروژه حضور داشته باشد.
وی مطرح کرد: این ایمیل آخرین تلاش من بود. فردای آن روز، خودش شخصاً پاسخ داد، موضوعی که برایم بسیار جالب بود، چرا که با وجود حال نامساعدش، اصلاً لازم نبود چنین تصمیمی بگیرد. او به راحتی می‌توانست با استناد به بند فورس ماژور قرارداد، از همکاری انصراف دهد و دستمزدش را پس بدهد. اما با تواضع و مهربانی پذیرفت و تنها خواستار کاهش روزهای فیلمبرداری شد. ما نیز به همین ترتیب عمل کردیم و در کمترین تعداد روز ممکن، فیلمبرداری صحنه‌هایش را به پایان رساندیم. تمام سکانس‌هایی که از او در فیلم می‌بینید، با تکنیک لب‌زنی اجرا شده و در مرحله پساتولید دوبله شده‌اند. همچنین صحنه‌ها را طوری طراحی کردیم که او عمدتاً در حالت نشسته باشد و نیاز به حرکت زیاد نداشته باشد.
عطشانی درباره این تجربه همکاری عنوان کرد: روز اول حضورش در صحنه را هرگز فراموش نمی‌کنم. به شدت لاغر شده بود و متوجه حرف زدنش نمی شدیم و صدایش به خس‌خس افتاده بود به حدی که به سختی می‌شد صحبت‌هایش را فهمید. حتی راه رفتن برایش دشوار بود. وقتی پای آینه گریم رفتم تا از او تشکر کنم، کاملاً مشخص بود که با چه سختی خود را به صحنه رسانده است.
کارگردان «لوتریا» در پایان با اشاره به تعهد کاری وال کیلمر اظهار کرد: برای من جالب بود که برایش اینقدر مهم بود که یک فیلم را به مشکل نیندازد. با وجود تمام دردها و محدودیت‌های جسمی‌اش آمد و همکاری کرد. او بازیگر باهوش و انسان شریفی بود و هر نکته‌ای را سریع متوجه می‌شد و با دقت اجرا می‌کرد. اما مهم‌تر از همه، این لطف او بود که اجازه نداد اولین تجربه یک فیلمساز مهاجر در هالیوود به خاطره‌ای تلخ تبدیل شود. خدا رحمتش کند.
وال کیلمر، بازیگر فیلم‌های «بتمن برای همیشه»، «درها»، «سنگ قبر»، «تاپ گان» و «مخمصه» هفته گذشته در لس‌آنجلس درگذشت. وی که ۶۵ سال داشت، چند سالی بود از سرطان گلو رنج می‌برد و به گفته دخترش علت درگذشتش ذات‌الریه بوده است.