خبرگزاری مهر -گروه دین و اندیشه: ماه رمضان از راه رسید و فردا یکشنبه اولین روز از ماه ضیافت الهی است. ماه رمضان ماه بندگی و مهمانی خداوند است که درهای فیض و رحمت الهی در این ماه باز می‌شود و از جایگاه ویژه‌ای در میان مسلمانان برخوردار است. رمضان پس از ماه‌های رجب و شعبان مقدمه‌ای برای خودسازی و زمینه سازی معنوی و دوری از گناهان و نزدیک شدن به خداوند است. روزه داری که از ابتدا تا انتهای این ماه بر مسلمان واجب شده است نیز زمینه معنوی آمادگی روح برای قرار گرفتن در جایگاه استغفار و پاک شدن از گناهان است از این رو مسلمانان با شب زنده داری، تلاوت قرآن و اطعام و افطاری دادن، صدقه و روزه داری سعی در بهره مندی هرچی بیشتر از فضائل آن می‌کنند.
پیامبر اعظم (ص) درباره ماه رمضان و آمرزش گناهان در این ماه می‌فرمایند: «انما سمی الرمضان لانه یرمض الذنوب، ماه رمضان به این نام خوانده شده است، زیرا گناهان را می‌سوزاند.» ایشان همچنین فرموده‌اند «ای مردم! ماه خدا با برکت و رحمت و مغفرت به شما روی آورد، ماهی که نزد خدا از همه ماه‌ها برتر و روزهایش بر همه روزها و شب‌هایش بر همه شب‌ها و ساعاتش بر همه ساعات برتر است، ماهی است که شما در آن به میهمانی خدا دعوت شده و مورد لطف او قرار گرفته‌اید، نفس‌های شما در آن تسبیح و خوابتان در آن عبادت، عملتان در آن مقبول و دعایتان در آن مستجاب است. بهترین ساعاتی است که خداوند به بندگانش نظر رحمت می‌کند.»
شب قدر از شب‌هایی که برتر از هزار ماه است و فرشتگان در این شب به اذن خدا فرود می‌آیند و جمیع مقدرات بندگان را در طول سال تعیین می‌کنند. و وجود این شب در این ماه مبارک نعمت و موهبتی الهی بر امت پیامبر گرامی اسلام (ص) است و مقدرات یک سال انسان‌ها (حیات، مرگ، رزق و…) بر اساس لیاقت‌ها و زمینه‌هایی که خود آنها به وجود آورده‌اند تعیین می‌شود و انسان در چنین شبی با تفکر و تدبر می‌تواند به خود آید و اعمال یک سال خود را ارزیابی کند و با فراهم آوردن زمینه مناسب بهترین سرنوشت را برای خود رقم زند.
فضائل برشمرده شده در این ماه بی شک از آن کسانی است که حقیقت آن را درک کرده و با عمل و گفتار و کردار خود به آن توصیه شده جامه عمل بپوشانند و در حالی که تمامی اعضا و جوارح از گناه و حرام به دور است با اخلاص و توکل و توسل به اهل بیت در زمینه عمل به دستورات الهی و احکام قرآن در راه خودسازی گام بردارند. تأثیر این ماه می‌تواند چنان باشد که در طول زندگی و دیگر ماه‌ها نیز آثاری از آن را در روح و جان داد. در راستای بهره مندی هرچه بیشتر از فیوضات این ماه و قدم گذاشتن در مسیر خودسازی و تزکیه نفس خبرگزاری مهر بنا دارد تا در قالب گزارش‌هایی نکات مهم سلوک رمضانی را که حجت الاسلام سید محمدباقر علوی تهرانی در طول این سال‌ها، بیان کرده‌اند را تقدیم نگاه مخاطبان کند. در ادامه بخش اول این سلسله مطالب را می‌خوانید:
سال‌ها ماه رمضان بر ما گذشت اما آنچنان که شایسته بود از آن بهره نبردیم. خداوند فرموده من در این ماه دست و پای شیطان را بستم. حالا چرا این لطف و کرامت حضرت حق نادیده گرفته می‌شود و از این ماه بهره برده نمی‌شود؟
شخصی از کوفه به محضر امام صادق (ع) در مدینه رسید. امام از او پرسیدند: پیروان ما در کوفه چند نفرند؟ گفت: در کوفه پنجاه هزار شیعه داریم. امام فرمودند: پنجاه هزار شیعه؟ گفت: اگر پنجاه هزار نباشد، چهل و نه هزار هست. راوی می‌گوید امام مرتباً از اعداد او تعجب کردند و سوال کردند تا او به بیست و پنج نفر رسید. آنگاه امام فرمودند: به خدا آرزو دارم بیست و پنج نفر از شیعیان ما باشند بر آن امری که ما بر آن هستیم.
راز و رمزهای ورود به ماه مبارک رمضان
باید از خودمان سوال کنیم: یابن رسول الله! بر چه سلوکی هستید که ما هم بر آن باشیم؟ بیان امام صادق (ع) این است که ما انسان‌ها را در حد ایمان هم نمی‌شناسیم، مگر این‌که در جمیع اوامر ما، از ما اطاعت کنند و اراده‌ی انجام آن را داشته باشند. قرآن می‌فرماید: لَیْسَ لِلْإِنْسَانِ إِلَّا مَا سَعَی؛ انسان تابع آن چیزی است که تلاش و اراده کرده است. از مصادیق تبعیت امر و اراده‌ی انجام آن، ورع است.
از این رو است که انسان در مواجهه با گناه، به پنج گروه تقسیم می‌شود: اول؛ کسانی که گناه می‌کنند و به آن افتخار می‌کنند. دوم؛ کسانی که گناه می‌کنند و آن را توجیه می‌کنند. سوم؛ کسانی که گناه می‌کنند ولی توبه می‌کنند و مؤمن‌اند. چهارم؛ کسانی که با گناه مواجه می‌شوند ولی گناه نمی‌کنند. آنها اهل تقوا هستند. پنجم؛ کسانی که در زندگی گناهی مرتکب نمی‌شوند و اهل ورع هستند. اینها درد است که ما درد را گفتیم و حالا باید درمان را بگوییم. درمان، خطبه متقین در نهج البلاغه است که حضرت می‌فرمایند: با ورع خودتان را زینت دهید، رحمت خدا بر شما باد.
رجب، کارت ورود به رمضان
کارت دعوت برای ما می‌آید که شب سیزده رجب به مهمانی دعوتید. اولین کاری که می‌کنیم اینست که هیچ برنامه‌ای برای آن شب تنظیم نمی‌کنیم. نزدیک آن ایام اصلاح می‌کنیم، استحمام می‌کنیم، لباس تهیه می‌کنیم یا همان لباس‌هایی که داریم را مرتب می‌کنیم. کادو تهیه می‌کنیم. این رفتار ماست. سال‌ها برای ما دعوت‌نامه آمده که به مهمانی خدا دعوتید. آیا استحمام کردی؟ یعنی توبه کردی؟ اگر می‌خواهیم در ماه مبارک رمضان توبه کنیم، مثل اینست که شما به مهمانی می‌روید و وارد سالن پذیرایی می‌شوید و تازه می‌پرسید حمام کجاست؟ ما باید از قبل آماده شویم. یعنی در ماه رجب و شعبان.
چه کسانی به مهمانی خدا دعوت نمی‌شوند
چند گروه را به مهمانی خدا دعوت نمی‌کنند: ۱. دائم الخمر ۲. عاق والدین. ۳. قاطع الرحم.
یکی از مصادیق بارز والدین، پیامبر (ص) و امیرالمؤمنین (ع) هستند. که گفته شده أَنَا وَ عَلِیٌّ أَبَوَا هَذِهِ اَلْأُمَّةِ. ببینیم با این پدران معنوی خود چه کردیم؟ امروز فرزند این پدر معنوی، یعنی امام عصر (عج) از ما راضی هستند؟ از مهم‌ترین صله‌ی رحم، ارتباط و پیوند با محمد و آل محمد (ع) است. اگر کسی نسبت به ایشان بی‌معرفت باشد، از پیامبر و آل او بهره‌ای نمی‌برد. ممکن است ثواب کند اما بهره نمی‌برد و آدم نمی‌شود.
امام صادق (ع) می‌فرمایند که خداوند گشایش کار و سختی‌های شما را در شب‌های قدر مقدّر می‌کند. ما که هر سال می‌رویم برای احیا این شب‌ها، اگر نتیجه نمی‌گیریم بخاطر اینست که غلط می‌رویم! ما گناهکاریم اما توبه نکردیم. اگر هم توبه کردیم، توبه از عمل کردیم، اثر گناه چه می‌شود؟ اثر گناه باید با غفران خدا از بین برود.اینها را در مطالب بعد خواهیم گفت نکته بعد این است که اصلاً ما مقدرات خود را کِی می‌خواهیم؟ شب نوزدهم؟ آن شب که شب امضا است. پیش‌نویس مقدرات خود را باید شب نیمه‌ی شعبان از خداوند بخواهیم. مقصر ما هستیم نه خدا. ما وظیفه‌ی خود را درست ادا نمی‌کنیم بعد با خدا قهر می‌کنیم.