سفر ایلام و مهران: مسیر زائران عتبات با اتوبوس
ایلام و مهران در ایام سفرهای زیارتی، به دلیل میزبانی از جمعیت زیاد، به کانون توجه زائران و مسیرهای زیارتی تبدیل شده‌اند.
هیئت «یا مهدی»؛ از کادرسازی برای انقلاب تا تولیدات اقتصادی
هیئت «یا مهدی» در سال ۱۳۸۰ و از یک جلسه خانگی چهار نفره با محوریت حجت‌الاسلام سید حسین موسوی و سه تن از محصلین دوران دبیرستان شروع شد.
به گزارش خبرنگار مهر، دستور اباعبدالله الحسین (ع) بعد از واقعه عاشورا بود که این قیام و خون‌های پاک ریخته شده نباید در کربلا بماند. رسالت حضرت زینب (ع) نیز از همین‌جا آغاز شد و او را روایتگر صحنه عاشورا کرد. حضرت زینب در کربلا و کوفه و شام، ام السلمه همسر پیامبر در مدینه، جابر بن عبد الله انصاری در کربلا و آل بویه در ری اولین کسانی بودند که سنت عزاداری برای امام را در نقاط مختلف مرسوم کردند. عزاداری نوعی حرکت اعتراضی در به شهادت رساندن شهدای کربلا و رسانه‌ای برای یادآوری این اتفاق بود. رسانه‌ای که حب اهل بیت و بیزاری از دشمنان آنان را در دل‌های شیعیان زنده نگه می‌داشت و تفکر مبارزه با ظلم را فریاد می‌زد.اولین دسته‌های عزاداری که به طور رسمی در خیابان‌ها با مرثیه خوانی و مقتل خوانی عزاداری کردند در این دوره اتفاق افتد. این نوع عزاداری تا پایان حکومت آل‌بویه مرسوم بود و با برآمدن سلجوقیان از تخت حکومت تقریباً ضعیف می‌شود.
پس از آن عزاداری در سالروز حادثه عاشورا از حالت رسمی و عمومی به خانه‌ها و قلوب شیعیان عقب نشینی کرد، تا اینکه حکومت قدر قدرت صفویان ظهور کرد. در منطقه شرق آناتولی و آذربایجان و قسمت‌هایی از قفقاز محل زندگی ترک‌هایی؛ معروف به قزلباش بوده است، قزلباش‌ها چند قبیله بودند که ائتلاف ایشان را قزلباش می‌گویند؛ زمانی که شاه اسماعیل به کمک قزلباش‌ها در ایران به حکومت می‌رسد و دولت صفویه را تأسیس می‌کند برای اولین بار در تبریز مذهب شیعه را مذهب رسمی دولتش اعلام می‌کند و عزاداری امام حسین علیه‌السلام از همان تاریخ و دوباره به عنوان یک رسم رونق خاصی می‌گیرد، همین قزلباش‌ها که نیروی نظامی دولت صفویه را تشکل می‌دهند و همراه با اسب و شمشیر و کتل و سنج و طبل بودند در ایام عاشورا همراه مردم عزاداری می‌کنند ولی چون نظامی هستند زمانی که عزاداری می‌کنند دسته‌های عزاداری ایشان بیشتر حالت حماسی و نظامی دارد. نمونه‌های این عزاداری در اطراف آذربایجان هنوز مرسوم است که به آن شاخ سین (شاه حسین) می‌گویند، شاخ سین یک گونه عزاداری است که نظم خاصی دارد و افراد در کنار هم قرار می‌گیرند و با نظم خاصی همراه با به دست گرفتن شمشیر و با آهنگی که با نواخته شدن طبل‌ها ساخته می‌شود و با سرودن اشعار حماسی و آهنگین در «بحر رجز» مراسم را ادامه می‌دهند.
هیئت «یا مهدی» اسلامشهر
واوان که بخش کوچک‌تری از اسلامشهر است میزبان هیئت «یا مهدی» واوان اسلامشهر از جمله هیئت‌های به نام این شهرستان است. شهرستانی که با داشتم ۱۰ امامزاده و بقعه متبرکه در گوشه جنوب غربی پایتخت، نشان می‌دهد که با شهری مذهبی و البته مهاجرپذیر سروکار داریم. این هیئت در مهرواره هوای نو شایسته تقدیر در رشته هیئت و تولیدات شده است.
این هیئت در سال ۱۳۸۰ و از یک جلسه خانگی چهار نفره با محوریت حجت‌الاسلام سیدحسین موسوی و سه تن از محصلین دوران دبیرستان شروع شد. نه فکر کنید، این جلسه صاحب تشکیلاتی بوده. همان چهار نفر هم بدون بلندگو دور هم جمع می‌شدند و هدفی جز ایجاد و برقراری پایگاه نورانی نشر و تبلیغ معارف اسلام و اهل بیت علیهم‌السلام نداشتند. آن‌ها در بضاعت مالی و نیروی انسانی، کم‌بنیه و کم‌شمار بودند اما می‌خواستند برای نظام جمهوری اسلامی و دین اسلام کادرسازی کنند. برای همین، یکی‌یکی موانع را از پیش پا برداشتند و اول، سیستم صوتی ساده‌ای خریدند و جلسات خانگی خود را در خانه‌های مختلف ادامه دادند. حالا جمعیتشان بیشتر هم شده بود.
از سال ۸۵ جمعیت زیادی از جوانان و نوجوانان به این جلسه آمدند و دیگر نمی‌شد هیئت را در قالب جلسات خانگی برگزار کنند. به همین دلیل، مجبور شدند جلسات را به مساجد واوان ببرند تا مردم بیش‌تری بتوانند در برنامه‌های هیئت حضور پیدا کنند. مساجد هم عاقبت برای آن‌ها کوچک و تنگ شد. مهم‌تر اینکه دفتر و پایگاهی برای جلسات خود نداشتند و اگر کسی می‌خواست به عاملان هیئت مراجعه کند، جایی نبود. فکر یک نفر کار کرد که گفت: بیایید برای خودمان مسجد بسازیم تا به تعبیر امام خمینی (ره) یک سنگر جدید داشته باشیم. کلنگ احداث مسجد حضرت موسی بن جعفر (ع) واوان در اواخر دهه ۸۰ به زمین خورد و سال ۱۳۹۰ فعالیت خود را در طبقه نخست مسجد آغاز کردند.
سال‌ها بعد، آن‌ها دیگر یک هیئت ساده برای برپایی روضه و سوگ نبود. بلکه با توصیه‌های اول سال رهبر انقلاب به حوزه تولید هم وارد شدند و نشان تجاری «چای هیئت» را به ثبت رساندند. چای ایرانی را از املش می‌خریدند و بعد از قرار دادن در حاشیه جلسات روضه، همان چای را به خانواده‌ها عرضه می‌کردند. با این طرح، علاوه بر درآمدزایی برای هیئت، سنت خرید از کالای ایرانی هم ترویج می‌شد. این کار هیئت علاوه بر مردم، مورد استقبال هیئت‌های دیگر هم قرار گرفت و چایشان را از هیئت یا مهدی می‌خریدند.
چاپ کتاب ماندگاران ۱ و ۲ که به معرفی ۶ تن از شهدای واوان می‌پردازد، چاپ کتاب شهیدان آهنگری، چاپ مجله خودجوش با رویکرد فرهنگی، تولید کفش پیاده‌روی اربعین، چاپ کتاب عارف ۱۲ ساله، چاپ کتاب عوامل نشاط در خانواده، چاپ کتاب مثبت ۳ و… از دیگر تولیدات این هیئت است.