مهمترین کنش سیاسی زنان فلسطینی انتقال فرهنگ مقاومت است

به گزارش خبرگزاری مهر، ناهید سلیمی عضو هیئت علمی پژوهشکده زن و خانواده در نشست علمی «سیمای سیاسی و تولید ادبیات اعتراضی زنان مسلمان در نبرد میان حق و باطل»، گفت: وقتی ما در مورد نزاع حق و باطل سخن می‌گوئیم این سوال مطرح است که آیا کنشگری زنان صرفاً ناظر به میدان فیزیکی نبرد است؟ اگر این مدل به بحث بنگریم دنبال کنشگری‌هایی عینی‌تری از زنان خواهیم بود؛ زنان به عنوان فرایندهای دیپلماتیک و تشکل‌های مبارزاتی هستند و باید به این مسئله توجه داشت.

وی با اشاره به مبنای معرفتی نبرد میان حق و باطل، اضافه کرد: رصد سیر تحولات تاریخی در طول زمان نشان می‌دهد نزاع میان حق و باطل همیشه وجود داشته است؛ در عقلانیت توحیدی هم خداوند مکانیسم کمال را در تقابل میان خیر و شر تدبیر کرده است؛ در جهان قرآنی می‌بینیم که وقتی از نزاع و درگیری سخن به میان است در واقع همان سنت ابتلاء و امتحان است و هدفی هم که برای این ابتلاء طراحی شده است تمایز بین پاکی و ناپاکی و طیب و خبیث است.

سلیمی با بیان اینکه نوع عملکرد انسان‌ها به لحاظ سیاسی به زیست بشری توسعه می‌یابد و در این صحنه افراد بسته به عملکردشان چهره خبیث و یا طیب خود را به نمایش می‌گذارند، اظهار کرد: از آنجا که نبرد حق و باطل با مصداق مقاومت در عقلانیت توحیدی و اراده الهی بررسی می‌شود لذا ابتدا باید به تعریف سیاست در اسلام بپردازیم. سیاست در اسلام دو بعد دارد؛ سیاست حقیقی و مجازی و خوب و بد و چیزی که اسلام از سیاست مدنظر دارد سیاست حقیقی و خوب است.

عضو هیئت علمی پژوهشکده زن و خانواده با بیان اینکه سیاست خوب پیوند ناگسستنی با اسلام دارد، تصریح کرد: سیاست خوب همان سیاست توسعه یافته به زیست بشری است و در این تعریف همه اهل بیت (ع) سیاستمدار بودند و هر چیزی که با زیست مؤمنانه مرتبط باشد سیاسی است لذا یکسری شاخصه‌هایی دارد؛ به نظر بنده این شاخصه‌ها دو چیز است؛ اول طاغوت‌زدایی و دوم مشروعیت‌بخشی به حق. یعنی هر نوع عملکرد انسان مؤمن وقتی منجر به طاغوت‌زدایی و تثبیت حق شود عملی سیاسی است.

سلیمی با اشاره به عمل سیاسی، بیان کرد: کنش‌هایی که در عرصه عمومی رخ دهد و اهداف دوگانه محقق شود عملی سیاسی است. عمل سیاسی عملی جمعی است و در اندیشه امام به روشنی بیان شده است که عمل سیاسی، هوشیاری انقلابی و قیام لله است که یکی از مصادیق بارز آن در قضیه فلسطین وجود دارد یعنی وقتی مقاومت در فلسطین و جبهه مقاومت تبدیل به روندی صد ساله شده است نشان از آن است که افراد زیادی از مؤمنان درگیر این حوادث شده‌اند.

وی با بیان اینکه بعد از حوادث هفتم اکتبر ما تصویری کاملاً قاطع و انقلابی از زنان دریافت کردیم و این مسئله در مواجهه صبورانه و متوکلانه آنان با تحریم‌ها و از دست‌دادن‌ها نشان داده شد، افزود: این عمل مبتنی بر تقوا در ذیل عقلانیت توحیدی است که باعث پیشرفت انسان است و او را مقاوم جلوه می‌دهد. اولین کنشگری بارزی که از زنان در غزه و لبنان مشاهده می‌شود ولایت‌مداری آنان است که روحیه‌ای زینبی و مستند به واقعه عاشورا و سیره اهل بیت (ع) است. حضرت زینب (س) پیکر امام حسین (ع) را به خدا تقدیم کردند و این یعنی اینکه ایشان اراده الهی را محاط بر همه حوادث عالم می‌دانند. چنین حوادثی را در غزه هم در طول این یکسال به خصوص مشاهده کردیم.

سلیمی با بیان اینکه بازتاب این نوع حوادث تولید صبر و مقاومت در بین زنان بوده است، گفت: صبوربودن زنان مهمترین کنش سیاسی آنان در جبهه مقاومت بوده است و این کنش، یعنی داشتن پدافند در برابر آفندهای طاغوتی. زنان در حوادث لبنان و غزه باعث تحقیر دشمن شدند؛ وقتی دشمن تصمیم گرفت با نسل‌کشی و تحریم و محاصره پیش برود و ساحت‌های حیاتی زندگی را نابود کند زنان کنشگری بیشتری از خود نشان دادند و حتی زنانی از اروپا به فلسطین برگشتند تا آذوقه رسانی کرده و خدمات اجتماعی داشته باشند.

این پژوهشگر حوزه علمیه افزود: وقتی برق قطع می‌شود از روند سنتی مانند هیزم و … استفاده کردند تا دشمن خود را عاصی کنند لذا این پیام از زنان مخابره نشد که ما خسته شده‌ایم و امکانات اولیه نداریم؛ البته برای اینکه ذات ناپاک دشمن خبیث را رسوا کنند واقعیات را بازگو می‌کنند ولی نه از روی حس درماندگی و عجز. زنان با تولید نسل و افزایش فرزندآوری در این نبرد مشارکت کردند و آن را یکی از مکانیسم‌های خود بیان می‌کردند و مثال می‌زدند زنان فلسطینی کمتر از ۱۰ تا ۱۲ بچه ندارند زیرا او نقطه تهاجم دشمن را شناسایی کرده و از این منظر به مقابله رفته است بنابراین فرزندآوری او هم عمل و کنشی سیاسی است.

سلیمی با بیان اینکه ایمان به پیروزی در این نبرد بسیار جلوه‌گر است، تصریح کرد: در یک حادثه‌ای با این میزان جنایت در طول نزدیک به صد سال باز شاهدیم که زنان و مردان فلسطینی نومید از برگرداندن سرزمین خودشان نیستند و اعتماد و ایمان به پیروزی نهایی دارند؛ بنابراین گسترش زمانی و مکانی و توسعه فقدان‌ها باعث نومیدی آنان از پیروزی نهایی نیست و سودشان را در پیروزی نهایی می‌بینند لذا روحیه مقاومت را در بین فرزندانشان بازتولید می‌کنند.

استاد و پژوهشگر حوزه علمیه خواهران افزود: مادران با اینکه می‌دانند هرقدر فرزندآوری داشته باشند فقدان و مصیبت آنان هم بیشتر خواهد بود ولی باز به این روند ادامه می‌دهند چون پیروزی نهایی را برای خود می‌دانند لذا سیمای صبورانه، مهمترین کنش زنان در جبهه مقاومت است.

سلیمی ادامه داد: مسئله دیگر فرهنگ حیات است یعنی زنان حیات را در بازه نزدیک به صدسال ادامه داده‌اند و در مبارزه و امدادرسانی و پیام‌رسانی شرکت کرده‌اند ولی از جایی به بعد که هدف دشمن را انقطاع نسل تشخیص دادند تداوم زیست را با فرزندآوری دنبال کردند.

وی افزود: من مصاحبه‌ای را از دختران فلسطینی می‌خواندم که گویای این بود که این مدل صبر برای آنان عادی است گرچه شاید برای ما غیرطبیعی باشد؛ لذا می‌بینیم بچه‌ها بر روی ویرانه‌ها قرآن و درس می‌خوانند و بازی می‌کنند؛ در ماه رمضان روزه می‌گیرند. چطور می‌شود که چند نسل در امتداد یک زمان طولانی اینقدر با هویت مقاومتی رشد می‌کند؟ مسلماً نقش مادران در این بین بسیار مهم است که این فرهنگ را نسل به نسل منتقل کرده‌اند.

سلیمی اظهار کرد: زنان، مبارزان آینده را تربیت می‌کنند؛ کسانی که در این فرایند چند ده ساله چند جنگ بزرگ و کوچک و چند انتفاضه و اخیراً هفتم اکتبر و حوادث پس از آنان را دیدند که در تاریخ بی نظیر است و در عین حال صبورانه به مبارزه و مقاومت مشغول هستند که قابل تحلیل و درک برای ما نیست. این مبارزان گرچه در دوره مدرن زندگی می‌کنند ولی هویت و تفکر مبارزاتی آنان همچنان همان هویت ۸۰ سال قبل است و قطعاً زنان نقش کلیدی و مهم را در انتقال این فرهنگ ایفا کرده‌اند و این کنشگری قطعاً کنشگری سیاسیی در راستای مبارزه با طاغوت و تقویت جبهه حق است.

وی افزود: کنش زنان در این نبرد کنش خارق‌العاده سیاسی است؛ زنان در ذیل این کنش‌ها به تحریک عواطف می‌پردازند و مدیریت بحران را برعهده دارند لذا در روایتی که از آنان در هنگام شهادت اعضای خانواده می‌بینیم بعد بینش دینی دیگران را علاوه بر بعد عاطفه تحریک می‌کنند.