علی ناصری کارگردان مستند «کی‌پاپ» در گفتگو با خبرنگار مهر درباره اکران آنلاین این مستند گفت: من هنوز به صورت مستقیم از اکران آنلاین مستند «کی‌پاپ» بازخوردی دریافت نکرده‌ام، اما در گروه‌های کی‌پاپرها در این مدت دیدم که افراد ۲ نظر متفاوت داشتند؛ بخشی مستند را تماشا نکرده بودند و درباره آن منفی می‌گفتند. این عده معتقد بودند که ما می‌خواهیم به واسطه کی‌پاپ معروف شویم و ذهنیتشان این بود که قصد داریم درباره کی‌پاپ منفی صحبت کنیم. در مقابل، عده‌ای از مستند تعریف می‌کردند و می‌گفتند که فراتر از انتظارشان بود.
وی درباره ایده ساخت مستندی درباره کی‌پاپ توضیح داد: من با کی‌پاپ در دوران دانشگاه آشنا شدم و با کی دراماها (درام‌های کره‌ای) در دوران دبیرستان. در آن زمان متوجه شدم که فارغ از سریال‌های کره‌ای که تلویزیون پخش می‌کند، سریال‌های دیگری هم وجود دارد. چندتایی از آنها را تماشا کردم و در دانشگاه به‌صورت جدی با پدیده کی‌پاپ آشنا شدم. از همان دوران، پژوهش در این حوزه را شروع کردم و این موضوع برایم جالب شد. در ابتدا قصد نداشتم مستندی در این زمینه بسازم، بلکه به‌صورت شخصی برایم جذاب بود که درباره دنیای کی‌پاپ بخوانم و تحقیق کنم.
این کارگردان با اشاره به اینکه قصد نداشته است علیه کی‌پاپ فیلم بسازد، گفت: در دوران پژوهشِ ساخت این مستند، نگاه و رویکرد من چندبار تغییر کرد. در نهایت به این نتیجه رسیدم که کی‌پاپ پدیده‌ای است که تقریبا ۲۰ سال با آن مواجه هستیم، اما هیچ شناخت درستی از آن در جامعه ما وجود ندارد. اگر هم شناختی هست، ذهنیتی غلط در افراد ایجاد کرده است. چندین مستند و کلیپ در جاهای مختلف درباره کی‌پاپ ساخته شده است، اما اکثر آنها می‌خواستند این پدیده را تخریب کنند و علیه آن اثر تولید می‌کردند. هیچ‌کدام قصد نداشتند شناختی از کی‌پاپ در سطح جامعه ایجاد کنند.
وی افزود: از طرف دیگر، کی‌پاپرها گروه‌های مخصوص به خودشان را تشکیل دادند و به‌تدریج ارتباط برقرار کردن با دنیای آنها سخت شد. من در این مستند نمی‌خواستم علیه کی‌پاپ حرف بزنم، بلکه قصد داشتم ابعاد مختلف آن را برای کسانی که شناختی از کی‌پاپ ندارند، روشن کنم.
ناصری درباره مخاطبان این مستتد تصریح کرد: مخاطب من در مستند «کی‌پاپ» خانواده‌ها، معلمان، مربیان پرورشی و کسانی بودند که در تعامل روزمره با نوجوانان سروکار دارند.
وی درباره چالش‌های زمان تولید گفت: ما در مرحله تولید مستند با مشکلاتی مواجه شدیم؛ ازجمله ارتباط با کی‌پاپرها. بعضی از آنها در ابتدا همکاری نمی‌کردند و فکر می‌کردند ما از طرف صداوسیما هستیم و می‌خواهیم مستندی علیه کی‌پاپ بسازیم. عده‌ای هم معتقد بودند که پرداختن به پدیده کی‌پاپ به نوعی ترویج این فرهنگ است، درحالی که چنین حرفی در عصری که همه به اینترنت دسترسی دارند، منطقی نیست.
ناصری درباره مصاحبه با گروه موسیقی ماکان در این مستند توضیح داد: ما برای مصاحبه با ماکان بند در این مستند، هفت ماه تلاش و دوندگی کردیم. درواقع در ابتدا دو نوع فیلمنامه داشتیم؛ یکی بدون مصاحبه با آنها و دیگری با مصاحبه. در لحظات آخرِ ضبط مستند، موفق به مصاحبه با این گروه شدیم و آن را به مستند اضافه کردیم.
این کارگردان جوان در پایان در پاسخ به این پرسش که چرا در تولیدات سینمایی و موسیقی ما کمتر به نوجوانان توجه می‌شود، گفت: با چندتا از مدیران فرهنگی صحبت کرده‌ام و متوجه شدم که شناخت چندانی نسبت به نوجوانان وجود ندارد. از طرفی، تعداد افرادی که در حوزه موسیقی ترانه‌هایی مختص نوجوانان بنویسند، بسیار کم است. ترانه‌هایی که هم مخاطب نوجوان داشته باشد و هم مناسب دنیای این گروه سنی باشد. درکل، ما در تولیدات فرهنگی_هنری‌مان بسیار کم به نوجوانان توجه می‌کنیم. مثلاً سریال مخصوص نوجوانان نداریم، یا اگر هم چیزی هست درباره نوجوانان است، نه برای نوجوانان.
در مستند «کی‌پاپ» دختری جوان به عنوان راوی به دنبال کشف رمز و راز علت گستردگی طرفداران موسیقی کی پاپ میان جامعه ایرانی است و در این مسیر با برخی از طرفداران این نوع موسیقی، معلمان، کارشناسان و خوانندگان گفتگو کرده و به محیط‌های مختلفی می‌رود تا ابعاد مختلف این موسیقی و چرایی گسترش و محبوبیتش را در کشورمان کشف کند و به تصویر بکشد.