دلیل بازگشایی بورس پس از جنگ 12 روزه چه بود؟
سخنگوی دولت گفت: تزریق نقدینگی به بازار برای کاهش صف‌های فروش و اجرای طرح بیمه سهام جز اقداماتی بود که در راستای حمایت صورت گرفت.
«سونسوز» مخاطب را با حال خوب بدرقه می‌کند؛ یک پارودی دلنشین
یک منتقد سینما درباره فیلم سینمایی «سونسوز» و بهره‌گیری این فیلم از بازیگران و نابازیگران بومی و پرهیز از برخی کلیشه‌های رایج در آثار روستایی ایرانی نوشت.
به گزارش خبرنگار مهر، فیلم سینمایی «سونسوز» پیش از حضور در چهل و سومین جشنواره فیلم فجر، حضور جهانی موفقی داشته است و جوایزی چون جایزه بهترین فیلمنامه از جشنواره بین المللی دریای سرخ عربستان و جایزه بهترین فیلم بلند در چهاردهمین دوره جشنواره فیلم ماترا را در کارنامه دارد. همچنین، در جشنواره‌های شانگهای چین، گوای هند و چهل و هفتمین جشنواره بین المللی فیلم سائوپائولو، جشنواره تالین و شیکاگو نمایش داشته است.
این فیلم روز اول جشنواره فیلم فجر در سینمای رسانه بعد از ۲ فیلم درباره وقایع تاریخی پس از انقلاب اسلامی و جنگ تحمیلی اکران شد که فضا و حال و هوای سینمای رسانه را تغییر داد. محمدصالح حجت‌الاسلامی منتقد سینما و فیلمساز، یادداشتی درباره این فیلم سینمایی در اختیار خبرگزاری مهر قرار داده است که مشروح آن را در ادامه می‌خوانید.
در این یادداشت آمده است:
«سونسوز» فیلمی کمدی به زبان ترکی است که در استان اردبیل به تهیه‌کنندگی سلمان عباسی تولید شده و بازیگرانی چون مریم مومن، حمدالله سلیمی، بهروز الله‌وردی‌زاده، صفت آهاری و ناصر محبی در آن ایفای نقش دارند.
«سونسوز»، یک کمدی دلنشین است که می‌تواند مخاطب خود را با حال خوب بدرقه کند. این اثر با بهره‌گیری از کمدی موقعیت و همین‌طور شوخی‌های کلامی به دور از تابوشکنی‌های اخلاقی کار خود را به زیبایی و پاکیزه پیش می‌برد اما به دلیل موضوع خاص مدنظرش یعنی نازایی مزمن زنان و مردان یک روستا و مباحث مطرح شده پیرامون آن، صرفاً مناسب برای افراد بالغ است.
جمالی که از عرصه فیلم کوتاه به وادی فیلم‌های بلند سینمایی پا گذاشته، فیلمی کم ادعا، شسته رفته، شیرین با زیبایی‌های بصری از اقلیم زیبای استان اردبیل و به زبان آذری با تکیه بر روحیات بی‌شیله‌پیله روستایی، ساخته که ضمن طرح برخی دغدغه‌های اجتماعی در لایه‌های زیرین توانسته با شناخت دقیق از فضای بومی خود بدون تمسخر قومیت و زبان و لهجه یک همدلی شوخ طبعانه را بین سوژه و مخاطب پدید آورد. قاب‌های کارت پستالی موجود در لابه‌لای سکانس‌های این اثر یکی از نقاط قوت «سونسوز» است، چرا که ضمن ایجاد زیبایی بصری مضاعف، به نوعی معرف زیبایی‌های بکر لوکیشن است که دل از هر علاقه‌مند به سفری را می‌برد در عین حال تعامل و همزیستی اهالی آن منطقه با طبیعت و محیط زیست خود را نشان می‌دهد.
یکی از مهمترین ویژگی‌های این فیلم بهره‌گیری از بازیگران و نابازیگران بومی به جز مریم مومن بازیگر سینما و تلویزیون است. این بازیگران ناشناخته برای مخاطبان، نقش‌آفرینانی هستند که با هماهنگی بسیار خوبی در خدمت اثر بوده و به باورپذیری آن بسیار کمک می کنند.
نکته جذاب دیگر این فیلم روستایی پرهیز از برخی کلیشه‌های رایج در آثار روستایی ایرانی است و به‌جای آن ما گروه فیلمسازی متشکل از سه تن از اهالی پا به سن گذاشته روستا را با تجهیزاتی از قبیل فیلمبرداری، صدابرداری و کلاکت در فضاهای مختلف روستا می‌بینیم، اتفاقی کاملاً مدرن در دل فضایی کاملاً ماقبل مدرن خود پارادوکسی زیبا است که مخاطب را به راحتی با خود همراه می‌کند.
یکی از اتفاقات خوب این اثر که از آن می‌توان به نوعی پارودی آثار مختلف کیارستمی همچون «خانه دوست کجاست» و «طعم گیلاس» و … یاد کرد که نشان از سلیقه کارگردان دارد.
با توجه به ترکیب چند فیلم اکران شده در اولین روز جشنواره در سینمای رسانه، «سونسوز» اثری قابل قبول بود که می‌تواند نشان از ظهور یک کارگردان خوش‌آتیه در سینمای ایران داشته باشد.