به گزارش خبرنگار مهر، بیست و چهارمین دوره لیگ برتر فوتبال ایران با قهرمانی تیمی به پایان رسید که نه تنها در زمین بازی، بلکه در قلب هوادارانی جا دارد که تبریز را شب تا صبح غرق شادی و سرور کردند. تراکتور برای نخستین بار در تاریخ خود، جام قهرمانی لیگ برتر ایران را بالای سر برد تا چیزی فراتر از هر موفقیتی دیگر را مزه کنند.
این قهرمانی، رؤیای چندین نسل از عاشقان تراکتور را به واقعیت تبدیل کرد. تراکتور برای مردم تبریز فقط یک تیم فوتبال نیست؛ نمادی از هویت، غرور، و تلاش بی‌پایان است. هر ضربه‌ای که بازیکنان تراکتور به توپ می‌زنند، هر گلی که به ثمر می‌رسد، بازتابی است از تپش قلب «تی تی»هایی که با هر پیروزی این تیم، تندتر تپید.
تبریز، شهری که همیشه با تراکتور نفس کشیده و با این تیم زندگی کرده است، حالا بیش از هر زمان دیگری سرشار از شادی و افتخار است. این تیم از کوچه‌های خاکی گرفته تا ورزشگاه یادگار امام، از کودکان دبستانی گرفته تا سالمندانی که خاطراتی از روزهای نخستین این باشگاه دارند، همه را به یکدیگر پیوند داده است.
شادی مردم تبریز در روز قهرمانی، تصویری از یکپارچگی و عشق به فوتبال بود. خیابان‌ها پر از رنگ قرمز شد، پرچم‌ها به اهتزاز درآمدند، و صدای فریادهای “تراکتور قهرمان شد! ” در تمام شهر پیچید. در این لحظات، هر کسی که خود را بخشی از این شهر می‌داند، احساس کرد که این قهرمانی متعلق به اوست.
سرودهای قهرمانی از این پس قرار نیست فقط لهجه تهرانی‌ها به خاطر استقلال و پرسپولیس یا اصفهانی به خاطر سپاهان داشته باشد؛ قرار نیست به خاطر فولاد خوزستان اهوازی‌ها شعر بسرایند بلکه این بار دیار ستارخان و باقرخان شعرهای قهرمانی خود را به زبان ترکی خواهد خواند.
تیمی که قطعا مخاطب قهرمانی این فصل است تا جام اینگونه صدایش بزند: «سنی دئیلر تیراختور»