محمدجواد موحد تهیه کننده فیلم «تاکسیدرمی» درباره ایده این اثر که در جشنواره فیلم فجر حضور دارد به خبرنگار مهر بیان کرد: ما در این قصه پیامی مهم داریم که امیدواریم به مخاطب منتقل شود. این پیام از خود واقعه‌ای که در حال رخ دادن است مهم‌تر است و آن این است که اگر به خاطر منافع زودگذر و اهداف شخصی یا دنیوی، شرافت خود را زیر پا بگذارید، نهایتاً به آن هدف هم نخواهید رسید و همه چیز را از دست خواهید داد.
وی درباره فضای کمدی فانتزی اثر بیان کرد: ما تلاش کردیم این فیلم صرفاً یک فیلم کمدی نباشد، گرچه ژانر آن تراژدی-کمدی و فانتزی است و می‌خواهد به سمت تراژدی و فانتزی برود. فیلم‌هایی مانند این نیز، که راویان آنها لحنی مشابه دارند، لحظات شیرینی و بانمکی را به تصویر می‌کشند که لزوماً کمدی به معنای متداول آن نیست؛ یعنی مجموعه‌ای از اتفاقات بامزه که فقط برای گرفتن خنده از مخاطب تنظیم شده باشند، بلکه از نظر خودمان، اثری متفاوت است.
این تهیه‌کننده با اشاره به کاراکترهای اثر یادآور شد: فرزین محدث که به نوعی نماینده وجدان و حق و حقیقت است، به این متن اضافه شده است تا بگوید امید داریم که این پیام واقعاً منتقل شود. حرفمان هم همین است اگر شما مراقبت نکنید و بخواهید به خاطر موضوعی که ممکن است چندان اهمیتی نداشته باشد، شرافت و کشور خود را معامله کنید، در نهایت به نتیجه‌ای نخواهید رسید.
وی درباره تاکید فیلم روی گوزن زرد ایرانی که در قصه سوژه قرار می گیرد، اظهار کرد: گوزن زرد ایرانی نمادی از وطن و خاک ایران است، همان‌طور که یوز نیز چنین نقشی دارد. اگر شما خاک خود را فدای دستیابی به چیزی کنید، در پایان آن را نیز به دست نخواهید آورد و باز هم به شکست خواهید رسید. این قاعده‌ای است که ما در فیلم داریم و به همین دلیل، پایان داستان باز یا بلاتکلیف نیست.
موحد درباره پرداخت به شخصیت عبدالرضا پهلوی عنوان کرد: تلاش ما بر این بود که یک کمدی فانتزی، البته با طعم تلخ، ارائه دهیم؛ در واقع یک کمدی سیاه که از سقوط یک شخصیت شکل می‌گیرد.
وی درباره اینکه تلاش شده است فیلم نگاه ایدئولوژیک نداشته باشد، توضیح داد: واقعاً تلاش ما بر این بوده که این‌گونه نباشد. در شخصیت‌پردازی کاراکتر عبدالرضا، سعی کردیم از ابتدا این‌طور وانمود نکنیم که او یک عبدالرضای بی‌شرف و دارای صفات ناپسند است. هنوز هم بدی‌هایی در او وجود دارد و او همان کسی است که آب را روی مردم بسته است، اما این واقعیتی است که ما برای این شخصیت در نظر گرفته‌ایم.
موحد اضافه کرد: حال دوستان در حال ساخت مستندی هستند که در آن ظاهراً یک پیرمرد ۹۴ ساله را پیدا کردند که دقیقاً در دهه ۴۰ پهلوی آب را بر مردم روستایشان بسته بود تا اهالی روستا مجبور به تخلیه آن شوند. بنابراین، ما حرفی تخیلی نمی‌زنیم و اگر هم سخنی به میان می‌آوریم، بر پایه واقعیت استوار است.
این تهیه‌کننده تاکید کرد: تلاش ما بر این بود که در عین حال که خیانت این فرد به کشورش را، از طریق واگذاری موجودی که زیست‌بومش در ایران است و نمادی از این کشور به شمار می‌رود، نشان می‌دهیم، این پیام را منتقل کنیم که او حاضر شده برای خروج از کشور، دست به چنین اقدامی بزند.
وی ادامه داد: در کنار نمایش این خیانت، هدف ما این بود که مخاطب بتواند با شخصیت هم‌نشینی کند و درک عمیق‌تری از او داشته باشد. من فکر می‌کنم که در نهایت این اثر در ذهن مخاطب ته‌نشین خواهد شد.
موحد در پایان گفت: این پروژه بسیار سخت بود و ما گاهاً تا مرز نشدن، رفتیم چون مطمئن بودیم اگر بازیگر به معنای ستاره برای کار نیاید، ممکن است با اقبال مواجه نشود.