به گزارش خبرنگار مهر، موفقیت در لغت به معنی دستیابی به آرزوها و رسیدن به نتیجه دلخواه است، به طوری که انسان در درون خود به احساس رضایت برسد. به نظر می‌رسد که این معنا برای همه افراد یکسان نیست، و دیدگاه افراد نسبت به آن متفاوت است. برخی موفقیت را داشتن پول یا داشتن مدارج بالای علمی می‌دانند یا برخی دیگر آن را در دستیابی به قدرت و جایگاه اجتماعی می‌بینند. شاید در نظر عده‌ای هم داشتن همسر و فرزند یا یک زندگی آرام برایشان باشد، و وقتی که به آن دست می‌یابند خود را آدم موفقی در زندگی می‌بینند. اگر کمی بیشتر به این دیدگاه‌ها دقت کنیم، می‌بینیم که همه افراد در ذهن خود به نوعی در جستجوی موفقیت هستند، ممکن است در این بین عده‌ای با رعایت یک سری اصول به آن دست یابند و در مقابل برخی دیگر در به دست آوردن آن ناکام شوند. هر انسانی آرزو دارد، در زندگی دنیایی خود به موفقیت برسد. حال سوال این جاست که انسان چگونه می‌تواند به این موفقیت دست یابد؟
موفقیت در اسلام
خداوند در آیه ۷۱ سوره احزاب می‌فرماید: «هرکس از خدا و پیامبرش اطاعت کند، به موفقیت و رستگاری بزرگی نائل شده است».قرآن کریم به عنوان کتاب مقدس اسلام، حاوی آموزه‌های ویژه ای برای رسیدن به موفقیت در زندگی به ما توصیه می‌کند. ازآنجایی که انسان‌ها همیشه به دنبال کسب موفقیت در زندگی خود می‌باشند، این کتاب به عنوان راهنمای کامل برای زندگی در دنیا و آخرت، توجه خاصی به مفهوم موفقیت دارد و به صورت گسترده و مکرر مورد بحث و تاکید قرار گرفته است. طاهر قلی زاده کارشناس مسائل فرهنگی و پژوهشگر در ادامه به یادداشتی در خصوص موفقیت پرداخته است که در ادامه می‌خوانیم:
رسیدن به موفقیت را می‌توان وجه مشترک و آرزوی تمامی انسان‌ها دانست. اما آنچه باعث تفاوت بین آنها می‌شود تعریف موفقیت و راه رسیدن به آن است.
برخی انسان‌ها به اشتباه موفقیت را در رسیدن به امری ناصحیح معنا می‌کنند که همان سبب دوری‌شان از مطلوب خواهد بود و بعضاً زمانی متوجه اشتباه خود می‌شوند که دیگر امکان اصلاح وجود ندارد.
خداوند متعال در قالب طرح پرسشی در سوره مبارکه کهف مطرح می‌فرماید که آیا به شما خبر دهیم که زیانکارترین (مردم) در کارها، چه کسانی هستند؟
سپس در ادامه می‌فرمایند آنها کسانی هستند که ضَلَّ سَعْیُهُمْ فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَهُمْ یَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ یُحْسِنُونَ صُنْعًا، یعنی زیانکارترین افراد کسانی هستند که تصورشان این است برای هدفی درست در طول عمرشان فعالیت می‌کنند و در این مسیر نیز درست قدم برمی‌دارند اما آنچه انجام می‌دهند درست نبوده و سودی برای آنها نداشته و در واقع فرصت‌ها و زمان و عمر خود را به باطل و امری پوچ گذرانده‌اند.
لذا موفق‌ترین انسان‌ها کسانی هستند که در ترسیم قله پیش روی خود نهایت دقت را کرده و به درستی در آن مسیر قدم بردارند، چه آن قله پیرامون امری مادی باشد و چه معنوی.
و از سوی دیگر چنانکه آمد مسیر انتخاب شده برای رسیدن به هدف نیز دارای اهمیت می‌باشد. گاهی اوقات ممکن است هدف امری صحیح و مطلوب باشد اما راهی که برای رسیدن به آن طی می‌شود راه درستی محسوب نشود که در این حالت نیز نه تنها به مقصود نخواهیم رسید بلکه باز هم جز زیانکاران خواهیم بود.
در روایتی حضرت عیسی (علیه‌السلام) خطاب به مردی که به ظاهر اهدافی معنوی را دنبال می‌کرد فرمود: چه کار می‌کنی؟ شخص خدمت حضرت عرض کرد: عبادت پیشه کرده‌ام.
آنچه از این فراز روایت مشخص است این می‌باشد که فرد به دنبال رسیدن به سعادت معنوی و بندگی خداوند متعال بوده، لذا سعی خود را بر این معطوف کرده که با اعمال عبادی، خود را به خواسته‌اش نزدیک کند، اما حضرت که می‌دیدند فرد تمام وقت خود را برای اعمال عبادی گذاشته است سوال دیگری را مطرح می‌فرمایند مبنی بر اینکه: پس چه کسی مخارج تو را تأمین می‌کند؟ و آن فرد عرض کرد: برادرم!
در اینجا مشخص می‌شود فرد با این تصور که با اعمال عبادی می‌تواند به کسب رضایت خداوند متعال به بهترین نحو ممکن برسد تمام وقت خود را معطوف به همین کار کرده بود و از رسیدگی به امور مادی زندگی خود دست کشیده بود، که حضرت با این تفکر مخالفت کرده و فرمود: برادرت از تو عابدتر است!
بر اساس این روایت فهمیده می‌شود که گاهی ممکن است برخی از مسیرها و اعمال در نگاه اول از ارزش کمتری برای رساندن ما به مقصودمان برخوردار باشند و به سادگی از کنار آنها عبور شود و حال آنکه این فکر ممکن است سبب شود ما از خواسته‌مان دور و بلکه حتی هیچگاه به آن دست پیدا نکنیم.
لذا انسان‌هایی را می‌توان موفق دانست که هم در انتخاب مقصد و هم راه رسیدن به آن نهایت دقت و تلاش را داشته باشند.